Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

Εαρινή Ισημερία
Είσοδος του Ηλίου στον Κριό


Εαρινή ισημερία: ο Ήλιος εισέρχεται στο ζώδιο του Κριού για να αρχίσει έναν καινούργιο κύκλο στο ζωδιακό, αγγέλλοντας την απαρχή μιας καινούργιας ζωής, την αναγέννηση της Φύσης, την επίσημη είσοδό μας στην άνοιξη.

Σε όλες τις θρησκείες, αρχαιότερες και πιο σύγχρονες, συμβολικά, ο Σωτήρας πεθαίνει και ανασταίνεται κατά την εαρινή ισημερία ή λίγο μετά. Μετά την υπέρτατη θυσία της γέννησης του Σωτήρος στην χειμερινή Τροπή του Ηλίου, δηλαδή της κατάβασής του στον κατώτερο κόσμο της ύλης, του διαμελισμού του Όσιρι, της επιστροφής της Περσεφόνης στον Άδη, κλπ, κατά την εαρινή ισημερία αφυπνίζεται το πνεύμα και επανέρχεται στην αληθινή ζωή του Άνω, Ουράνιου κόσμου. Επέρχεται η αναγέννηση μετά τον θάνατο, δηλαδή η μεταμόρφωση που αποτελεί το κλειδί της εξέλιξης της ανθρώπινης ψυχής μέχρι την αποθέωσή της.

Στα Ελευσίνια μυστήρια κατά την εαρινή ισημερία γιορταζόταν η επιστροφή της Περσεφόνης στη μητέρα της Δήμητρα, δηλαδή η ανύψωση της ψυχής – Περσεφόνη από τη χθόνια κατοικία της, τον Άδη, στα Ουράνια Πεδία. Με αυτόν τον τρόπο συμβόλιζαν τον θάνατο του υλικού, κατώτερου εαυτού και την ανύψωσή του στα ανώτερα, γόνιμα, καρποφόρα πνευματικά πεδία εξέλιξής του στη Φύση.

Η εαρινή ισημερία στους συμβολισμούς των Ορφικών σχετίζεται με τον θάνατο του Διονυσίου του Ζαγρέως και τη γέννηση του Διονυσίου του Ελευθερέα. Ο Διόνυσος ο Ζαγρεύς σχετίζεται με την κατώτερη φύση του ανθρώπου, η οποία τεμαχίζεται από Τιτάνες. (H ιστορία θυμίζει την αντίστοιχη Αιγυπτιακή του Όσιρι – αξίζει δε να σημειωθεί ότι από πολλούς μελετητές των μυθολογικών αρχετύπων και εσωτερικών συμβόλων ο Όσιρις ταυτίζεται με τον Διόνυσο).
Η Αθηνά (η θεά της Σοφίας, της ανώτερης νόησης, της πνευματικής ανύψωσης, της δικαιοσύνης) σώζει την παλλόμενη καρδιά του, την πάει στον Δία και από αυτήν ο Δίας αναγεννάει τον Ουράνιο Διόνυσο, τον Ελευθερέα, ο οποίος έχει σαν προορισμό του να σώσει την ανθρωπότητα, να την απελευθερώσει από τα δεσμά της. (Όπως ακριβώς απελευθερώνει την ανθρωπότητα από τα δεσμά της η Ανάσταση του Χριστού λίγο μετά την εαρινή ισημερία). Ο Διόνυσος ο Ελευθερέας σχετίζεται με την πνευματική, ανώτερη φύση του ανθρώπου.
Κατά τους Ορφικούς ο μυημένος στο διάστημα από την εαρινή ισημερία μέχρι τη θερινή Τροπή του Ηλίου όφειλε να επιφέρει την αρμονία στο νου και στα συναισθήματά του, αναλογικά με τα χρώματα και τα αρώματα της φύσης.


Συμπερασματικά αυτή η έκφραση της Δημιουργίας κατά την εαρινή ισημερία, αυτή η έκρηξη ζωής, ανάτασης, ανάστασης της Φύσης, αυτή η πανδαισία των χρωμάτων και των αρωμάτων, σκοπό της έχει την αφύπνιση του ανθρώπου από την πλάνη της ύλης, της κατώτερης προσωπικότητας, των "σκοταδιών" που τον περιβάλλουν. Είναι σαν μία ενθύμηση του καθήκοντός του ως ανώτερο ον, ικανό να βλέπει τον Θεό του, να είναι δημιούργημα και δημιουργός ταυτόχρονα. Του καθήκοντός του να βελτιώνεται ακατάπαυστα στους αέναους κύκλους της ύπαρξής του από το σκοτάδι στο Φως, μιας και κάθε εαρινή ισημερία έρχεται να του θυμίσει ότι μπορεί να εγκαταλείψει άλλη μία σκοτεινή πλευρά του για να αντικρύσει άλλη μία αχτίδα του Ηλιακού Φωτός, όπως επιτάσσει το ζώδιο του Κριού στην εσωτερική αστρολογία.

Σμάρω Σωτηράκη

Αν θες να σπουδάσεις αστρολογία κοντά μου από όπου κι αν βρίσκεσαι, μπες στη σελίδα μου πατώντας στο όνομα της Σχολής μου: Uranognosia