Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Θερινή Τροπή του Ηλίου
Είσοδος του Ήλιου στον Καρκίνο


Θερινό ηλιοστάσιο: ο Ήλιος εισέρχεται στο ζώδιο του Καρκίνου που στην εσωτερική αστρολογία αποτελεί την πύλη εισόδου των ψυχών σε μία σπείρα ανέλιξης της ανθρωπότητας. Ποια σπείρα; Σε ποιο επίπεδο; Αυτό εξαρτάται από την εξέλιξη της κάθε ψυχής…

Η 21η Ιουνίου, η ημέρα του θερινού ηλιοστασίου είναι η μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου. Σε όλες τις εσωτερικές δοξασίες και θρησκείες, συμβολικά, κατά την περίοδο της θερινής τροπής του Ηλίου η ψυχή αποκτά την πολυπόθητη Αθανασία καθώς αποχωρίζεται το έρεβος της κατώτερης προσωπικότητας, απελευθερώνεται από τα δεσμά των παθών της και αποθεώνεται, κατακτώντας μια θέση μεταξύ των Αθανάτων στα Ηλύσια Πεδία της.

Στα Ελευσίνια μυστήρια κατά τη θερινή τροπή του Ηλίου γιορταζόταν η Ανάσταση, Ανύψωση της Περσεφόνης, η οποία επιστρέφει στον Όλυμπο, δηλαδή στην αιώνια, πνευματική ζωή. Η Περσεφόνη πριν επιστρέψει στην αιώνια ζωή παντρεύεται τον Διόνυσο τον Ελευθερέα και, ενωμένη μαζί του, απολαμβάνει την αιώνια ευθυμία και νεότητα. Η απαλλαγμένη από το έρεβός της, από τον Άδη της, ψυχή, η Περσεφόνη, παντρεύεται τον Διόνυσο τον Ελευθερέα που αντιπροσωπεύει την ανώτερη πνευματική υπόσταση του ανθρώπου, τον Σωτήρα και επέρχεται ο αλχημικός γάμος. Εδώ έχουμε την απόλυτη ένωση ψυχής και πνεύματος που οδηγεί στην απόλυτη τελειοποίηση, στη μεταμόρφωση του κατώτερου όντος σε θεϊκό ον.

Κατά την θερινή τροπή του Ηλίου οι Ορφικοί τελούσαν γιορτές που αναφερόντουσαν στον θρίαμβο κατά του θανάτου της τιτανικής φύσης του Διονύσου του Ελευθερέως και της Θεοποιήσεως του. Αποκορύφωση της  τελετουργίας των Ορφικών αποτελούσε η εκδήλωση της ευγνωμοσύνης προς τον Απόλλωνα, τον Θεό της αιωνίας νεότητας. Κατά τις δοξασίες των Ορφικών, στο θερινό ηλιοστάσιο, ο Απόλλωνας παρέδιδε την λύρα του στον Ορφέα για να παίζει τη θεία μουσική του, κρούοντας τις χορδές της λύρας του και μεταδίδοντας στις ψυχές των μυστών τους ήχους της ώστε να εναρμονίζουν τις πνευματικές τους δυνάμεις προς τη δική του πνευματική φύση. Ο Ηλιακός Θεός Απόλλωνας καλεί, μέσω της θείας μουσικής, τον μύστη στην αποθέωσή του.

Η τετάρτη και τελευταία μύηση των Ορφικών μυστηρίων γινότανε κατά την θερινή τροπή του Ηλίου που οι ακτίνες του φωτός είναι ζωηρότερες και οι καρποί ωριμάζουν. Η θερμότητα των Ηλιακών ακτινών αυτής της εποχής αναπαριστούσε το φωτοβόλο των σκέψεων των τέλειων μυστών και το γόνιμο των καρπών της θείας ιδεολογίας που οι ιεροφάντες κληροδοτούσαν στους διαδόχους τους.

Στο θερινό ηλιοστάσιο γιορτάζεται η γέννηση του Ιωάννη του βαπτιστή ή κλήδονα (από τη λέξη κλέος που σημαίνει δόξα), ο οποίος προανήγγειλε την έλευση του Μεσσία, δόξασε την Ύπαρξή Του πριν ολοκληρωθεί η αποθέωσή Του και θυσιάστηκε για τον Χριστό, για τον Ηλιακό Θεό που κάθε ανθρώπινη ύπαρξη κρύβει στο πνευματικό της κέντρο.

Η θερινή τροπή του Ηλίου είναι η καταληκτική στιγμή της εποχής που είχε αρχίσει κατά την εαρινή ισημερία κατά την οποία ο μύστης αποκτά τη Σοφία ενώ αποτελεί την απαρχή της εποχής κατά την οποία ο μύστης αποκτά την Αθανασία. Σε αυτό το μεσοδιάστημα κυρίαρχο είναι το στοιχείο του Πυρός με τη χρήση του οποίου ο άνθρωπος ανυψώνεται σε ανώτερο πνευματικό ον, θυσιάζοντας στο πυρ της ηλιακής του υπόστασης τα κατώτερα ένστικτά του.

Συμπερασματικά, η θερινή τροπή του Ηλίου συμβολίζει την απαλλαγή του ανθρώπου από την ερεβώδη υπόστασή του, κατά τον Γιουνγκ την σκιά του και τη μεταμόρφωσή του στο θεϊκό ον που είναι ως συνειδητότητα. Η εποχή που ακολουθεί, αυτή της καρποφορίας του σίτου, της συγκομιδής και της φύλαξής του, συμβολίζει την πνευματική περίοδο στην οποία ο μύστης καλείται να ιδεί τις ακτίνες του Φωτός, εναρμονίζοντας τον εαυτό του προς τον Παγκόσμιον Ρυθμόν…

Σμάρω Σωτηράκη


Αν θες να σπουδάσεις αστρολογία κοντά μου από όπου κι αν βρίσκεσαι, μπες στη σελίδα μου πατώντας στο όνομα της Σχολής μου: Uranognosia