«Έρωτα που δεν νικιέσαι από καμία μάχη, έρωτα
που ορμάς και γεμίζεις την πλάση, που περνάς τη νύχτα σου στα απαλά μάγουλα της
κόρης, που σεργιανάς τις θάλασσες…. φωλιάζεις στο κορμί και το μανίζεις…»
Σοφοκλής - Αντιγόνη
Ο Έρωτας είναι ένα πολύ δυνατό συναίσθημα. Μοιάζει σαν ένας τυφώνας που μας εκσφενδονίζει σε ένα μαγνητικό πεδίο στο κέντρο του οποίου βρίσκεται το αντικείμενο του πόθου μας.
Είναι το καλύτερο όχημα για ένα ταξίδι στη θάλασσα των συμβόλων και του
συλλογικού ασυνείδητου. Είναι ο λατρεμένος των ποιητών, των μελωδών, όλων των
καλλιτεχνών. Η πηγή έμπνευσης που μας οδηγεί σε σφαίρες άγνωστες, σε κόσμους
άυλους. Ξυπνάει την αταβιστική μνήμη για να φέρει στη ζωή μας και πάλι τα
σύμβολα και να μας πάει είτε στα τάρταρα όπου το πυρ καίει τις καρδιές μας,
είτε στα Ηλύσια Πεδία όπου αξιωνόμαστε και γευόμαστε το νέκταρ των Θεών.
Κατά τον θεμελιωτή της αναλυτικής ψυχολογίας Καρλ Γιουνγκ, ο έρωτας ουσιαστικά
δεν έχει σαν αντικείμενό του κάποιο άλλο πρόσωπο αλλά τη δική μας ψυχή. Το άτομο
που έλκει όλο μας το ενδιαφέρον και μονοπωλεί τις σκέψεις μας και τα όνειρα μας
δεν είναι παρά το «μέσο» για να πυροδοτήσουμε τον μηχανισμό της δικής μας
ψυχικής ολοκλήρωσης.
Στη γήινη διάσταση που κυβερνάται από τη δυαδικότητα, τα πάντα
εκδηλώνονται μέσα από πολικότητες (καλό - κακό, ημέρα - νύχτα, θερμό – ψυχρό,
κοκ). Οτιδήποτε ενσαρκώνεται στη δική μας διάσταση «σπάει» υποχρεωτικά σε δύο «μισές
οντότητες», κάθε μία από τις οποίες είναι το πολικό αντίθετο της άλλης.
Οι ψυχές μας, όμως, είναι πιο ανθεκτικές και δεν διασπώνται στον ίδιο
βαθμό με τα σώματα μας κατά τη διαδικασία της ενσάρκωσής μας. Μένουν σχετικά
ενωμένες. Ωστόσο ακόμη και γι αυτές το σοκ της ενσάρκωσης παραμένει ισχυρό, με
αποτέλεσμα να υφίστανται ένα είδος «διαχωρισμού».
Σύμφωνα λοιπόν με τη θεωρία του Γιουνγκ, ακόμη και ο πιο αρρενωπός άνδρας του κόσμου έχει μέσα στην ψυχή του μία «περιοχή» στην οποία κυριαρχούν θηλυκές ενέργειες. Αντιστοίχως, ακόμη και η πιο θηλυκή γυναίκα του κόσμου έχει μέσα στην ψυχή της μία «περιοχή» στην οποία κυριαρχούν αρσενικές ενέργειες.
Ο Γιουνγκ ονόμασε animus το αρσενικό «κομμάτι» της ψυχής και anima το θηλυκό. Κάποιο από τα δύο αυτά μέρη της ψυχής είναι ενισχυμένο λόγω της φυλετικής ιδιοσυστασίας μας ενώ κάποιο άλλο «ψάχνει» τον τρόπο να ενισχυθεί καθώς είναι πιο άτονο. Ως εκ τούτου η Ψυχή αποζητά την ένωσή της με το «άλλο της μισό», προκειμένου να ανακτήσει την ακεραιότητά της.
Σύμφωνα λοιπόν με τη θεωρία του Γιουνγκ, ακόμη και ο πιο αρρενωπός άνδρας του κόσμου έχει μέσα στην ψυχή του μία «περιοχή» στην οποία κυριαρχούν θηλυκές ενέργειες. Αντιστοίχως, ακόμη και η πιο θηλυκή γυναίκα του κόσμου έχει μέσα στην ψυχή της μία «περιοχή» στην οποία κυριαρχούν αρσενικές ενέργειες.
Ο Γιουνγκ ονόμασε animus το αρσενικό «κομμάτι» της ψυχής και anima το θηλυκό. Κάποιο από τα δύο αυτά μέρη της ψυχής είναι ενισχυμένο λόγω της φυλετικής ιδιοσυστασίας μας ενώ κάποιο άλλο «ψάχνει» τον τρόπο να ενισχυθεί καθώς είναι πιο άτονο. Ως εκ τούτου η Ψυχή αποζητά την ένωσή της με το «άλλο της μισό», προκειμένου να ανακτήσει την ακεραιότητά της.
Η συγκεκριμένη ψυχική διεργασία είναι
ατέρμονη καθώς, στην ουσία, η Ψυχή δεν αποζητά την ένωσή της με έναν άνθρωπο
αλλά με το Θείο. Ένωση που για να τελειοποιηθεί θα πρέπει το άτομο να έχει
αναπτύξει ολοκληρωτικά τη Συνείδησή του, να είναι Φως και να έχει επιτύχει τον Αλχημικό
Γάμο που είναι η συνένωση της Αρσενικής και Θηλυκής του υπόστασής του, του Πνεύματος
και της Ψυχής, του Οδυσσέα και της Πηνελόπης, του Ηρακλή και της Ήβης, του
Έρωτα και της Ψυχής. Συνένωση που τον καθιστά συνδαιτυμόνα των Ηλυσίων Πεδίων.
Ίσως τώρα μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τον έρωτα, σαν ένα
γοητευτικό και χαρακτηριστικό ενδιάμεσο στάδιο στο ταξίδι της επιστροφής μας
στην Ολότητα. Αφού ενσαρκωθούμε εδώ στη Γη είναι υποχρεωτικό να αναπτύξουμε την
ατομικότητα μας, να γίνουμε αξιόλογες και ξεχωριστές μονάδες, διακεκριμένοι
άνθρωποι στην κοινωνία μας.
Όμως αυτή η διαδικασία έχει στην κορύφωσή της ένα μεγάλο κόστος: αρχίζουμε να αισθανόμαστε το βάρος της μοναξιάς μας, την τραγωδία που συνεπάγεται το γεγονός ότι είμαστε ξεχωριστοί, αποκομμένοι από το Όλο!
Αυτή ακριβώς την εξοντωτική αίσθηση έρχεται να εξουδετερώσει ο έρωτας, που εκπροσωπεί μεν την επάνοδο μας στην Ολότητα, αλλά κάτω από τη σκέπη των γήινων εμπειριών. Ο συμπαντικός συγχρονισμός και συγχρωτισμός των ψυχών εδώ στη γη παίρνει μία πιο ατομική μορφή κι αυτή δεν είναι άλλη από το δώρο του Φτερωτού Θεού!
Κυνηγώντας το άπιαστο ιδεώδες του έρωτα, στην πραγματικότητα, προσπαθούμε να πετύχουμε τη δόμηση της δικής μας ψυχής, να εμπλουτίσουμε τις ατροφικές της πτυχές και να νοιώσουμε πιο ακέραιοι και ολοκληρωμένοι. Προσπαθούμε απλά να ξυπνήσουμε τον «κοιμισμένο πρίγκιπα» - «κοιμισμένη πριγκίπισσα» που όλοι κρύβουμε μέσα μας.
Όμως αυτή η διαδικασία έχει στην κορύφωσή της ένα μεγάλο κόστος: αρχίζουμε να αισθανόμαστε το βάρος της μοναξιάς μας, την τραγωδία που συνεπάγεται το γεγονός ότι είμαστε ξεχωριστοί, αποκομμένοι από το Όλο!
Αυτή ακριβώς την εξοντωτική αίσθηση έρχεται να εξουδετερώσει ο έρωτας, που εκπροσωπεί μεν την επάνοδο μας στην Ολότητα, αλλά κάτω από τη σκέπη των γήινων εμπειριών. Ο συμπαντικός συγχρονισμός και συγχρωτισμός των ψυχών εδώ στη γη παίρνει μία πιο ατομική μορφή κι αυτή δεν είναι άλλη από το δώρο του Φτερωτού Θεού!
Κυνηγώντας το άπιαστο ιδεώδες του έρωτα, στην πραγματικότητα, προσπαθούμε να πετύχουμε τη δόμηση της δικής μας ψυχής, να εμπλουτίσουμε τις ατροφικές της πτυχές και να νοιώσουμε πιο ακέραιοι και ολοκληρωμένοι. Προσπαθούμε απλά να ξυπνήσουμε τον «κοιμισμένο πρίγκιπα» - «κοιμισμένη πριγκίπισσα» που όλοι κρύβουμε μέσα μας.
Στη μοίρα
κάθε ανθρώπου είναι να αγαπήσει, ανεξάρτητα από το αν θα του ανταποδοθεί αυτή η
αγάπη ή όχι. Μοιάζει σαν ο έρωτας και ο θάνατος να είναι τα μόνα δύο σίγουρα
στοιχεία της ζωής, ανακατεμένα στη συναισθηματική θάλασσα του συλλογικού
ασυνειδήτου…
Σας εύχομαι να είστε πάντα ερωτευμένοι, κυρίως με τη Ζωή και τη Μεγάλη
Ιδέα της Συνένωσης, εμποτισμένοι από Αγάπη και Φως!
Σμάρω Σωτηράκη
Αν θες να σπουδάσεις αστρολογία κοντά μου από όπου κι αν βρίσκεσαι, μπες στη σελίδα μου πατώντας στο όνομα της Σχολής μου: Uranognosia
