Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

Προβλήματα Που Αντιμετωπίζουμε Όλοι - Ένατος Οίκος

Το παρακάτω κείμενο είναι μετάφραση στα Ελληνικά από την σειρά άρθρων "Problems We All Face", του Dane Rudhyar. Το πρωτότυπο κείμενο μπορείτε να το βρείτε στο www.khaldea.com
Η μετάφραση έχει γίνει από τη φίλη και πολύ καλή μου μαθήτρια Ελίνα Τσαβδάρη. Τα άρθρα για όλους τους οίκους είναι ήδη αναρτημένα εδώ



Attack in Red, Μαριάννα Κατσουλίδη
www.marianna-katsoulidi.com

Ένατος Οίκος
Πώς να Διευρυνθείτε – Ασφαλώς και Λογικά
Dane Rudhyar

Αργά ή γρήγορα, κάθε άτομο αποζητά την διεύρυνση του πεδίου δραστηριότητάς του και, αποκτώντας μεγαλύτερη εμπειρία, την ανεύρεση μίας ευρύτερης συνείδησης της ζωής και του εαυτού του. Κάθε άτομο, συνειδητά ή ασυνείδητα, σφόδρα ή ελαφρώς, νιώθει την ώθηση να γίνει περισσότερα από όσα είναι. Αυτή την ώθηση μπορεί να την αποκαλούμε φιλοδοξία, αλλά η λέξη αυτή δεν λύνει τα προβλήματα τα οποία προξενεί. Επειδή συχνά η φιλοδοξία εκδηλώνεται με αρνητικό ή καταστροφικό τρόπο, η χρήση αυτού του όρου τείνει να περιπλέκει το ζήτημα.

Αποζητούμε τη διεύρυνση. Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορεί να διευρυνθεί ένα άτομο έγκυρα, με ασφάλεια και διανοητική υγεία. Στην αστρολογία αυτοί οι τρόποι αναφέρονται στα διάφορα πεδία εμπειρίας που αναπαριστάνονται από τον ένατο οίκο του γενεθλίου χάρτη. Ωστόσο, αν πρόκειται να διευρυνθεί με ασφάλεια και πνευματική υγεία και να γίνει ο «μεγαλύτερος εαυτός» του, το άτομο πρέπει να προσανατολιστεί σωστά καθώς εισέρχεται σε αυτά τα πεδία. Πρέπει να προσεγγίσει κανείς το θέμα της διεύρυνσης με εποικοδομητική διανοητική και συναισθηματική στάση. Αν δεν το κάνει, έχει ηττηθεί πριν ακόμη ξεκινήσει. Η εμπειρία της αυτο-ανάπτυξης τελικά γίνεται πικρή και τοξική και οδηγεί σε κάποιο είδος ασθένειας ή παραφροσύνης, ήπιας ή οξείας ανάλογα την περίπτωση. Ποια είναι λοιπόν, η σωστή, εποικοδομητική συμπεριφορά;

Πριν μπορέσουμε να ορίσουμε με πρακτικούς όρους τι απαιτεί αυτή η στάση από το άτομο, πρέπει να κατανοήσουμε ξεκάθαρα τις βάσεις της προσωπικής εξέλιξης από τις οποίες αντλείται η ισχύς και το δυναμικό της διεύρυνσης του εαυτού και η γενική κατεύθυνση προς την οποία συνήθως λειτουργεί στην σημερινή κοινωνία. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να αναλογιστούμε είναι ότι η ανθρώπινη διεύρυνση συμβαίνει ουσιαστικά σε δύο επίπεδα: το οργανικό και το κοινωνικό.

Ο ανθρώπινος οργανισμός αυξάνεται σε μέγεθος από την στιγμή της γέννησης. Αυτή η αύξηση είναι απλώς η επιμήκυνση της προγεννητικής εξέλιξης και οφείλεται στην αφομοίωση εξωτερικής τροφής. Η αύξηση είναι ενστικτώδης, βιολογικά αναγκαστική και φυσιολογική. Παρ’ όλα αυτά, αυτή η διαδικασία ανάπτυξης μπορεί να περιπλακεί λόγω ακατάλληλης και ανεπαρκούς τροφής σαν αποτέλεσμα ψυχολογικής και κοινωνικής πίεσης ή εμποδίων πολλών ειδών που βιώνει το παιδί στο περιβάλλον του. Τα προβλήματα τα οποία προκύπτουν σε αυτούς τους πρώιμους τομείς της ανθρώπινης εξέλιξης αναφέρονται αστρολογικά στον δεύτερο, τρίτο και τέταρτο οίκο του γενέθλιου αστρολογικού χάρτη.

Μέσω αυτών των οίκων στις αρχικές τους όψεις, οικοδομείται ο ανθρώπινος οργανισμός. Το πνεύμα της εξατομίκευσης που ενσαρκώνεται την στιγμή της πρώτης πνοής μαθαίνει σταδιακά να προσαρμόζεται και λίγο πολύ να ελέγχει τα βασικά υλικά που παρέχονται από την κληρονομικότητα και το περιβάλλον του. Κατά την διαδικασία αναπτύσσει δικά του εξατομικευμένα χαρακτηριστικά και ιδιότητες τα οποία προσπαθεί αυθόρμητα (όταν του επιτρέπεται να το κάνει) να εξωτερικεύσει και να προβάλλει. Κατά την διαδικασία, συνειδητοποιεί τι είναι, τις επιθυμίες του και την αποτυχία του στην απόπειρα ικανοποίησης αυτών των επιθυμιών (τέταρτος και πέμπτος γενέθλιος οίκος). Στην συνέχεια επιζητά την βελτίωση των τεχνικών του, την αναμόρφωση του τρόπου του και την απόκτηση νέου προσανατολισμού απέναντι στους ανθρώπους και στον τρόπο που συνεργάζεται με τους άλλους ανθρώπους (έκτος οίκος).

Η αληθινά συνειδητή και υπεύθυνη ζωή του ατόμου ξεκινά μόνο καθώς αυτό αποκτά μία έντονη και πραγματική αίσθηση σχέσης με όσους συναντά σαν άτομο, δηλαδή της δικής του ελεύθερης επιλογής. Καθώς τους συναντά βασικά ως ίσους αρχίζει να νιώθει ότι μαζί με αυτούς θα έχει την δυνατότητα να σκαρφιστεί κάποια νέα φάση δραστηριότητας και να αποκτήσει νέες εμπειρίες που δεν θα μπορούσε να έχει από μόνος του ή στο προστατευμένο περιβάλλον του σπιτιού του.

Έτσι ο άνθρωπος γίνεται κοινωνική οντότητα. Συμμετέχει λίγο πολύ συνειδητά στον στρόβιλο δραστηριότητας που είναι η κοινωνία. Βιώνει επικερδώς και μη, τα αποτελέσματα της συμμετοχής του (πεδία εμπειρίας εβδόμου και ογδόου οίκου). Είναι απασχολημένος και η ενασχόληση του είναι η ζωή στην κοινωνία ως κοινωνική μονάδα εν μέσω πολλών άλλων κοινωνικών μονάδων.

Σε αυτό το σημείο τίθεται το πραγματικό ερώτημα της συνειδητής και προμελετημένης διεύρυνσης και σταδιακά ανακύπτουν ποικίλα και συγκεκριμένα προβλήματα. Η ενασχόληση με την ζωή στην κοινωνία μπορεί να αντιμετωπιστεί με θετικό ή αρνητικό τρόπο. Μπορεί να συμμορφωθούμε τόσο ολοκληρωτικά και αδιαμφισβήτητα με τα παραδοσιακά σχήματα της κοινωνίας μας που να γίνουμε ένα απλό γρανάζι της κοινωνικής μηχανής. Θα δρούμε σύμφωνα με καθορισμένα και άκαμπτα προηγούμενα. Αυτό μπορεί να μας επιφέρει απίστευτο κέρδος. Μπορεί να γίνουμε μεγαλύτερες κοινωνικές μονάδες, επιτυχημένα πλάσματα στον τρόπο που διάγουμε την ζωή μας στην κοινωνία. Παραμένουμε όμως πλάσματα και όχι πλάστες, όσο μεγάλοι και ισχυροί κι αν γίνουμε κατά τα κοινωνικά πρότυπα.

Μπορεί επίσης να διαποτίσουμε το αναγκαίο στοιχείο της συμμόρφωσης που είναι απαραίτητη στην ενασχόληση με τη ζωή, με τη μεταμόρφωση της φαντασίας, του συναισθήματος και της θέλησης του αληθινού ατομικού εαυτού. Μπορεί να μάθουμε να χρησιμοποιούμε σχήματα της ομάδας στην οποία ανήκουμε ως μέθοδο για να εντυπώσουμε στην κοινωνία το όραμά μας και τον σκοπό για τον οποίο γεννηθήκαμε ως εξατομικευμένα πνεύματα. Τότε δρούμε ως πλάστες, ακόμη κι αν προσωρινά μας αγνοήσουν, μας αποστραφούν και ακόμη και αν αποτύχουμε σύμφωνα με τα συνηθισμένα πρότυπα της γενιάς μας. Μπορεί να μην γίνουμε μεγαλύτερες κοινωνικές μονάδες. Μπορεί όμως να γίνουμε μεγαλύτερα άτομα, αρκεί να μην λυγίσουμε ή να μην καταρρεύσουμε κατά την προσπάθεια, πράγμα που πάντα αποτελεί κίνδυνο!

Σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται να προσανατολιστούμε συνειδητά προς τις πολλές δραστηριότητες της κοινωνίας. Πρέπει να γνωρίζουμε που βρίσκονται οι διάφορες σχέσεις που ταιριάξαμε στο ευρύτερο σχήμα του σημερινού κόσμου. Πως εμείς και οι συνεργάτες μας μπορούμε να πλοηγηθούμε την διευρυνόμενη παλίρροια της κοινωνίας ή πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τους δυσμενείς κοινωνικούς ανέμους για να φτάσουμε στο στόχο μας. Με αναρίθμητους τρόπους, πρέπει να μάθουμε πώς να χρησιμοποιούμε έξυπνα τις πανίσχυρες ενέργειες που παράγονται από την ανθρώπινη συνεργασία και παραγωγή στις επιχειρήσεις ή τον τομέα του πολιτισμού.

Ο γενέθλιος τρίτος οίκος αναφέρεται στις εμπειρίες που μπορεί να έχει κανείς με μεμονωμένα άτομα του άμεσου περιβάλλοντός του ή με τα μικρά εργαλεία που είναι αναγκαία στην καθημερινή προσωπική ζωή. Εκεί, το άτομο μαθαίνει να ανακαλύπτει το εύρος των ικανοτήτων, της ισχύος και της δύναμης της πειθούς του, δοκιμάζοντάς τα ξανά και ξανά με τον έναν ή τον άλλον συγγενή ή γείτονα. Μπορεί να μάθει πως να γίνει ένα παθητικό πλάσμα του περιβάλλοντός του και να αποφεύγει τα πλήγματα ευχαριστώντας τον έναν και τον άλλον.

Το Νόημα του Ένατου Οίκου

Ο ένατος οίκος από την άλλη, το πολικό αντίθετο του τρίτου, ασχολείται με τα γεγονότα και τα εμπειρικά μαθήματα που προκύπτουν από την προσπάθεια μας να κατανοήσουμε και να συμφιλιωθούμε με την αέναα διευρυνόμενη σκηνή των ανθρωπίνων σχέσεων και συναλλαγών. Εκεί μπορούμε να μάθουμε να αφομοιώνουμε τον θησαυρό της ανθρώπινης γνώσης που περνά από γενιά σε γενιά και στον οποίο κάθε γενιά προσθέτει την σοδειά των πολλών εμπειριών της. Εκεί αποζητούμε να σχετιστούμε με τον εαυτό μας ως σκεπτόμενο (και επομένως κοινωνικο-πολιτισμικό) άτομο, με την ίδια την σκέψη. Μελετούμε την διεργασία της σκέψης, τις γενικεύσεις και αφαιρέσεις του ανθρώπινου νου, τους νόμους που αυτός έχει συλλάβει ως εργαλεία κατανόησης και ακόμη πιο επιτυχούς ομαδικής δραστηριότητας.

Έτσι, ο ένατος οίκος λέγεται ότι αναφέρεται στην φιλοσοφία, τον αφηρημένο νου, τον νόμο. Σχετίζεται επίσης με τα μακρινά ταξίδια, τις εξωτερικές σχέσεις, την διπλωματία και τέλος αποτελεί το πεδίο της θρησκείας και των μυστικιστικών ή προφητικών εμπειριών. Αυτά τα διαφορετικά νοήματα αποτελούν όλα έκφραση του βασικού και ύστατου σκοπού του οίκου που είναι η αφομοίωση όλων όσων δεν είναι οικεία ή είναι μακρινά και τον εναγκαλισμό όλων όσων είναι αρχικά ξένα, ενοχλητικά και φαινομενικά άχρηστα. Ο εναγκαλισμός ολοένα και περισσοτέρων, η αφομοίωση όσων αποτελούν διαρκή πρόκληση για εσάς, με την διαφορετικότητά τους αν όχι την ανταγωνιστικότητά τους: αυτά είναι τα απαιτούμενα για αληθινή, συνειδητή διεύρυνση. Αυτά και μόνο μπορούν να καταστήσουν τον άνθρωπο μεγαλύτερο και πιο αληθινό στο πεπρωμένο του.

Τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά νοήματα του ενάτου οίκου θα έπρεπε ωστόσο να εξεταστούν πιο στενά, γιατί λέξεις όπως νόμος, μεταφυσική, θρησκεία, προφητεία κτλ. κρύβουν πολλά. Πράγματα, τα οποία το κάθε σκεπτόμενο άτομο που ανυπομονεί να συντηρήσει και να πραγματοποιήσει την προσωπική του ανάπτυξη θα έπρεπε να κατανοήσει πραγματικά αντί να τα λαμβάνει απλώς ως δεδομένα.

Αρχικά, η ιδέα του νόμου. Φαίνεται να υπάρχουν πολλών ειδών νόμοι. Κάνουμε λόγο για τους «νόμους της Φύσης» ή τους «ηθικούς νόμους» και για πολλούς άλλους νόμους που θεσπίζει ή ψηφίζει μία κυβέρνηση ή μια χώρα για να καθορίσει τι επακριβώς θα έπρεπε ή δεν θα έπρεπε να κάνουν οι άνθρωποι σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Θα έπρεπε ωστόσο να συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι οι νόμοι αναπαριστούν μία γενίκευση και κωδικοποίηση της κοινής εμπειρίας ανθρωπίνων όντων που είναι σε θέση να μοιραστούν τα αποτελέσματα της εμπειρίας τους για λίγο πολύ μακριές χρονικές περιόδους.

Οι δικαστικοί και οι δικηγόροι κάνουν λόγο για τον «κοινό νόμο» εν αντιθέσει με το πιο επίσημα διατυπωμένο και καταγεγραμμένο είδος νόμου που θεσπίζεται από την βασιλεία ή το κοινοβούλιο. Όμως όταν ένας νόμος δεν βασίζεται σε μία συλλογική εμπειρία αξίας, είναι εντολή, διάγγελμα ή ένας προσωρινός, πειραματικός κανονισμός: δεν πρόκειται όντως για «νόμο» γιατί δεν μπορεί να εφαρμοστεί για πολύ καιρό εκτός κι αν η χρησιμότητα του αποδειχθεί μέσω νέων συνθηκών.

Η αληθινή διαδικασία της δημιουργίας νόμων φαίνεται ξεκάθαρα στην επιστήμη. Λέμε συνήθως ότι ο επιστήμονας ανακαλύπτει έναν νόμο της Φύσης. Λέγοντάς το αυτό όμως, προκύπτει ένα ερώτημα, γιατί κανένας δεν θα γνώριζε αν η φύση δρα σύμφωνα με αυτό που αποκαλούμε νόμο εάν δεν αποτελούσε κοινή και συνεχιζόμενη εμπειρία των ανθρώπων ότι ξεκάθαρα προσδιορισμένες αιτίες ακολουθούνται από βέβαια αποτελέσματα.

Επομένως, ένας επιστημονικός νόμος αποτελεί ουσιαστικά μία γενικευμένη δήλωση που λέει: εκπαιδευμένοι παρατηρητές, υπό ξεκάθαρα ορισμένες συνθήκες έχουν την κοινή εμπειρία ότι συγκεκριμένα αποτελέσματα ακολουθούν συγκεκριμένες δράσεις ή φαινόμενα. Ο επιστήμονας γενικεύει πάνω στην καταγεγραμμένη εμπειρία εκπαιδευμένων παρατηρητών ώστε να δώσει την δυνατότητα σε άλλα άτομα να επεκτείνουν με ασφάλεια το πεδίο δραστηριοτήτων τους, να προστατευτούν συλλογικά από οικείους ή ακόμη και άγνωστους κινδύνους, να ζήσουν μία ζωή μεγαλύτερης αφθονίας κτλ.

Όσο για την ιδέα του «ηθικού νόμου», αποτελεί προβολή ενός ιδανικού ανθρώπινης διαγωγής η οποία έχει παρουσιαστεί από την πνευματική ελίτ της ανθρωπότητας ως αποτελεσματικός τρόπος για να επεκταθεί η ανθρωπότητα στην κατεύθυνση του επόμενου εξελικτικού βήματος που προετοιμάζεται σιγά σιγά να κάνει.

Ο Βούδας, ο Πυθαγόρας, ο Ιησούς και ο Αγ. Φραγκίσκος αποτελούν παραδείγματα αυτού που μπορεί να γίνει το μέσο άτομο σε εκατομμύρια χρόνια από τώρα. Η Επί του Όρους Ομιλία καθορίζει ένα σχήμα διαπροσωπικής συμπεριφοράς το οποίο όταν εφαρμοστεί σωστά θα παράγει ένα είδος πνευματικής διεύρυνσης που θα είναι ασφαλής, διανοητικά υγιής και θα οδηγεί σε μία ζωή πιο περιεκτική και με μεγαλύτερη αφθονία, της οποίας η "αγάπη" θα αποτελεί την κινητήρια δύναμη.

Και η θρησκεία αποτελεί έναν τρόπο αντιμετώπισης της τάσης για επέκταση του ανθρώπου. Σε όλες της τις μορφές, αναζητά να βοηθήσει τα άτομα να αντιμετωπίσουν και να αφομοιώσουν μια ευρεία κατηγορία μη οικείων εμπειριών οι οποίες ειδάλλως θα μπορούσαν να είναι τρομακτικές και επικίνδυνες. Αυτή η κατηγορία εμπειριών αναφέρεται σε κάθε είδος επαφής με μία σφαίρα δυνάμεων και με ψυχολογικές διεργασίες που υπερβαίνουν την φυσιολογική εμπειρία του μέσου ανθρώπου και έτσι, τον μπερδεύουν και τον σαστίζουν επειδή δεν είναι σε θέση ούτε να τις απορρίψει, ούτε να τις κατανοήσει, ούτε να τις αφομοιώσει.

Δεν έχει σημασία πως μία συγκεκριμένη θρησκευτική φιλοσοφία ή θεολογία ερμηνεύει τις υπερφυσικές ή υπεραισθητικές εμπειρίες. Το θέμα εδώ είναι ότι μας δίνει μία πειστική ερμηνεία, χάρη στην οποία οι εμπειρίες αποκτούν μία αιτία που ταιριάζει στην τάξη του συμπαντικού σχήματος που είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε. Χρειαζόμαστε αυτή την αίσθηση της τάξης όσο, ή και περισσότερο από, το φαγητό.

Αν δεν υπήρχε θρησκεία, οι άνθρωποι θα τρελαίνονταν όταν ερχόταν αντιμέτωποι με αυτές τις παράλογες ή υπερβατικές εμπειρίες. Οι άνθρωποι τρελαίνονται ολοένα και περισσότερο όταν οι παραδοσιακές ερμηνείες της θρησκείας φαίνεται να χάνουν την εγκυρότητά τους, όπως σήμερα. Αυτές οι εμπειρίες όμως, είτε φαινομενικά εξωτερικές (όπως οι οπτασίες αγίων ή δαιμόνων), είτε ακόμη περισσότερο, προφανώς εσωτερικές (όπως ο φόβος του αγνώστου, τα αόριστα αισθήματα απώλειας του εαυτού στο σύμπαν, οι ασκητικές τάσεις, οι ξαφνικές αλλαγές συνειδητότητας κτλ.), αποτελούν ουσιαστικό μέρος της προσπάθειας κάποιου να γίνει περισσότερα.

Οι νευρώσεις και οι ψυχώσεις πολλών τύπων (αν και προφανώς όχι όλων των τύπων) αποτελούν αποτέλεσμα τέτοιας προσπάθειας όταν αυτή καταπιεστεί, είναι πρώιμη ή συμβαίνει υπό εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες. Η προσπάθεια δεν γίνεται να είναι προμελετημένη ούτε να βιώνεται συνειδητά ως προμελετημένη. Κι όμως είναι λειτουργική απλά και μόνο επειδή ο άνθρωπος είναι άνθρωπος και όχι απλώς ζώο, επειδή μπορούμε, και ως εκ τούτου, πρέπει να πασχίζουμε (ακόμη κι αν μόνο στον ελάχιστο βαθμό) να γίνουμε περισσότερα.

Αυτή η προσπάθεια είναι τόσο φυσιολογική για την ανθρωπότητα όπως και η εξελικτική τάση που κάνει τις οικογενειακές ομάδες να διευρύνονται σε φυλές, τις φυλές σε έθνη, τα έθνη σε αυτοκρατορίες ή κοινοπολιτείες και προοδευτικά σε μία παγκόσμια κοινότητα. Αυτή η διεύρυνση των κοινωνικών ομάδων γίνεται μέσω ταξιδιών, εμπορίου, γάμων και διπλωματικών ή εκπαιδευτικών ανταλλαγών. Αυτοί οι ποικίλοι τρόποι αναφέρονται όλοι αστρολογικά στον ένατο οίκο. Υποδεικνύουν ότι λαμβάνει χώρα μία διεργασία απορρόφησης και αφομοίωσης ξένων και αλλότριων στοιχείων. Δεν διαφέρει βασικά από την διαδικασία αφομοίωσης των υπερβατικών, παράλογων και υπερπροσωπικών εμπειριών που ονομάζονται θρησκεία. Ο ύστατος σκοπός και λειτουργία οποιασδήποτε παγκόσμιας θρησκείας είναι η ανάπτυξη μίας «πνευματικής κοινωνίας ψυχών», σε αυτόν ή σε κάποιον άλλο κόσμο.

Η βαθύτερη λειτουργία της αστρολογίας πρόκειται επίσης να οδηγήσει τα άτομα σε μία αίσθηση συμμετοχής σε μία συμπαντική τάξη της οποίας ο ορατός ουρανός και η κίνηση των πλανητών και αστεριών αποτελούν σημαντικές εκδηλώσεις. Αν ο γενέθλιος χάρτης σας είναι το σύμβολο και η υπογραφή της αληθινής σας προσωπικότητας, τότε επειδή αυτός ο χάρτης είναι η ουσιαστική προβολή ολόκληρου του ουρανού, είστε ο ίδιος ολόκληρο το σύμπαν σε μικρογραφία, ένας μικρός κόσμος στον οποίο μπορεί να παρουσιαστεί εστιασμένο το αχανές σύμπαν (μακρόκοσμος) στη Γη.

Το ίδιο όμως είναι και ο γείτονάς σας, ο φίλος σας και ο χειρότερος εχθρός σας! Είστε όλοι ένα και το αυτό αχανές σύμπαν αλλά προβαλλόμενο σε διαφορετικές στιγμές και από διαφορετικά μέρη της επιφάνειας της Γης. Όλοι οι πλανήτες λειτουργούν μέσα σας όπως και στον εγκληματία ή τον άγιο. Τα ίδια ανθρώπινα πράγματα υπάρχουν σε όλους τους ανθρώπους, μόνο η σχετική τους αναλογία, η διάταξη των στοιχείων και η ισορροπία των διαφόρων λειτουργιών της ανθρώπινης φύσης διαφέρουν. Αν το συνειδητοποιήσετε πραγματικά αυτό, η προσέγγισή σας προς τον εχθρό σας και τον άπιστο και τον εγκληματία πρέπει να αλλάξει. Η αλλαγή θα έπρεπε να σημάνει μία διεύρυνση συνειδητότητας, γιατί θα σημάνει ανάπτυξη της ικανότητας σας να συμπεριλαμβάνετε το ξένο και το προς το παρόν άγνωστο. Θα σημάνει μεγαλύτερη κατανόηση, μεγαλύτερη αγάπη και ένα ακόμη βήμα προς την δική σας εν υπνώσει και ακόμη ανεκδήλωτη θειότητα. 

Δύο Δρόμοι Διεύρυνσης

Η διεύρυνση μπορεί να βασίζεται είτε στην συνεργασία, την ειρηνική περιεκτικότητα και αγάπη, μπορεί επίσης να είναι αποτέλεσμα της δολοφονίας και «καταβροχθίσματος» των όσων υπάρχουν γύρω σας. Στην πρώτη περίπτωση, γινόμαστε προοδευτικά περισσότερα από όσα είμαστε. Στην δεύτερη ο άπληστος και λαίμαργος άνθρωπος γίνεται απλώς μεγαλύτερος άνθρωπος. Γίνεται κοινωνικά και ψυχολογικά παχύς. Αυτοί οι δύο τρόποι διεύρυνσης αναπαριστούν ουσιαστικά τις δύο βασικές προσεγγίσεις στο πρόβλημα της επέκτασης και ως εκ τούτου στις εμπειρίες ενάτου οίκου. Ένας τρίτος τρόπος ωστόσο θα ήταν η τελείως αρνητική προσέγγιση: δηλαδή η άρνηση της διεύρυνσης.

Κάθε τρόπος παράγει χαρακτηριστικές προκλήσεις και προβλήματα. Ένας τύπος προβλημάτων προκύπτει από την άρνηση να επεκταθεί κανείς ή από την αδυναμία να δημιουργήσει κανείς στον εαυτό του την επιθυμία για επέκταση σε κάποια σφαίρα δραστηριότητας, επίσης από την επαναλαμβανόμενη καταπίεση αυτής της επεκτατικής τάσης μέσω συζυγικής, οικογενειακής ή κοινωνικής πίεσης, ίσως σαν αποτέλεσμα του σοκ ασυνήθιστων ή πρώιμων εμπειριών υπερβαστικού ή κοινωνικά τραγικού χαρακτήρα.

Ένας άλλος τύπος προβλήματος ενάτου οίκου είναι οι συνέπειες της διαρκούς προσπάθειας να απορροφήσει κανείς περισσότερα από όσα μπορεί να αφομοιώσει. Αυτό μπορεί να σημαίνει περισσότερη τροφή, περισσότερο πλούτο, περισσότερη κοινωνική ή πολιτική δύναμη, ακόμη περισσότερη μάθηση, ακόμη περισσότερα άσχετα δεδομένα, περισσότερες εμπειρίες με ξένους ανθρώπους ή ξένες φιλοσοφίες, πάρα πολλά όνειρα.

Προβλήματα δημιουργούνται επίσης από την προσπάθεια για συνεργασία και αγάπη όπου δεν υπάρχει ανταπόκριση. Να βοηθάτε του άλλους όταν δεν σας έχει ζητηθεί βοήθεια, να θεραπεύετε όπου υπάρχει συνειδητή αντίσταση στην θεραπεία ή όπου είναι ανεπιθύμητη, και αυτά οδηγούν σε δυσκολίες. Για να τις αποφύγετε ή για να τις αντιμετωπίσετε είναι αναγκαία η γνώση, η κατανόηση και η σοφία. Η ψυχολογία, η φιλοσοφία, η θρησκεία, η μελέτη του νόμου και των παραδόσεων έχουν σκοπό να μας παρέχουν γνώση και κατανόηση τέτοιου τύπου. Αλλά πρέπει να αναζητήσουμε αυτή τη γνώση, να καλωσορίσουμε την κατανόηση και να αναπροσανατολιστούμε επίτηδες προς την «μεγαλύτερη ζωή» μας. Αυτό θα έπρεπε να το κάνουμε με τρόπο που είναι αληθινά δικός μας αν θέλουμε να επιτύχουμε μία σοδειά που έχει βαθιά ισχύ και είναι προσωπικά χρήσιμη και βάσει αυτής να επιτύχουμε τον σκοπό της ατομικής ζωής μας: αυτό για το οποίο γεννηθήκαμε ως πνευματικές οντότητες σε ένα γήινο σώμα.

Ο «τρόπος που είναι αληθινά δικός μας» υπονοείται στον ένατο οίκο του γενεθλίου χάρτη μας. Όπως και στην περίπτωση οποιουδήποτε οίκου, θα πρέπει να εξετάσουμε το ζώδιο στην ακμή του ένατου οίκου, την θέση του πλανήτη που κυβερνά αυτό το ζώδιο και τις όψεις που σχηματίζει με άλλους πλανήτες, τα περιεχόμενα του οίκου (δηλ. πόσες ζωδιακές μοίρες περιέχει και ποιοι πλανήτες βρίσκονται σε αυτόν, εάν υπάρχουν).

Αυτό που δεν θα είστε σε θέση να ανακαλύψετε ωστόσο, είναι το αν θα έπρεπε να αναζητήσετε την επέκταση ταξιδεύοντας μακριά ή μέσω της βαθιάς μελέτης της φιλοσοφίας και του νόμου ή μέσω του μονοπατιού των βαθιών και μεταμορφωτικών θρησκευτικών εμπειριών, την κοσμική συνείδηση ή την προφητεία. Μπορείτε να δείτε ενδείξεις μίας γενικής προσέγγισης για κάθε εμπειρία επέκτασης σε ευρύτερα πεδία δραστηριότητας, συνείδησης και κατανόησης. Μπορείτε να δείτε συμβολικά μιλώντας, το μονοπάτι προς τον «μεγαλύτερο εαυτό σας» και τον καλύτερο τρόπο ζωής (τον φυσικό για εσάς τρόπο ζωής) για να προχωρήσετε στην πορεία. αλλά δεν θα βρείτε τίποτα που να σας λέει επακρίβώς: «Αυτό πρέπει να αναζητήσεις». Το μονοπάτι μπορεί να σας οδηγήσει σε πολλά, και μέσα από ακόμη περισσότερα, πεδία.

Πρώτη Δημοσίευση, 1952.
Πνευματική Ιδιοκτησία
© 2007, Michael R. Meyer. Με την Επιφύλαξη Όλων των Δικαιωμάτων.
Πνευματική Ιδιοκτησία Ελληνικών Μεταφράσεων © 2007, Ελίνα Τσαβδάρη.
Με την Επιφύλαξη Όλων των Δικαιωμάτων.


Αν θες να σπουδάσεις αστρολογία κοντά μου από όπου κι αν βρίσκεσαι, μπες στη σελίδα μου πατώντας στο όνομα της Σχολής μου: Uranognosia