Το παρακάτω κείμενο είναι μετάφραση στα Ελληνικά από την σειρά άρθρων "Problems We All Face", του Dane Rudhyar. Το πρωτότυπο κείμενο μπορείτε να το βρείτε στο www.khaldea.com
Η μετάφραση έχει γίνει από τη φίλη και πολύ καλή μου μαθήτρια Ελίνα Τσαβδάρη. Τα άρθρα για όλους τους οίκους είναι ήδη αναρτημένα εδώ
Έβδομος Οίκος
Η μεγαλύτερή σας δοκιμασία – Ανθρώπινες Σχέσεις
Dane Rudhyar
Στην πύλη του πιο φημισμένου ιερού που ήταν γνωστό στην αρχαία Ελλάδα, υπάρχουν οι εξής λέξεις: Γνώθι σαυτόν! Ήταν το μεγαλύτερο αίτημα ενός πολιτισμού για τον οποίο η αυτογνωσία, η λογική, η τάξη, η συμμετρία και η ομορφιά αποτελούσαν ύπατα ιδανικά. Γνώθι σαυτόν σημαίνει να αντιλαμβάνεται κανείς ξεκάθαρα και αντικειμενικά, χωρίς αυταπάτες και μπερδέματα, τι είναι – όταν βέβαια η γνώση φτάνει σε επαρκές βάθος και εύρος. Σημαίνει επίσης να αντιλαμβάνεται κανείς, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του, για ποιο πράγμα προορίζεται. Πρόκειται για τη συναίσθηση του σκοπού της ύπαρξης ενός ατόμου, όσο θολή και αβέβαιη κι αν είναι αρχικά.
Κοιτάζω μια καρέκλα. Μπορώ να την περιγράψω και να αναλύσω όλα τα μέρη της και τον τρόπο με τον οποίο συνδέονται μεταξύ τους. Άρα γνωρίζω την δομή της καρέκλας. Παρ’ όλα αυτά, ο σκοπός της καρέκλας μπορεί να μου διαφεύγει τελείως. Αν ήμουν σκεπτόμενο πουλί με ικανότητα περιγραφής μιας καρέκλας σε μια βεράντα, και πάλι δεν θα ήξερα για ποιο πράγμα είναι η καρέκλα, ακόμη και αν είχα σταθεί επάνω της και την είχα διερευνήσει με τον τρόπο του πουλιού. Αν δεν έχω ακούσει ούτε δει αεροπλάνο ποτέ, θα μπορούσα να περιγράψω λεπτομερώς μια έλικα που βρήκα παρατημένη στο χώμα και ωστόσο να μην συλλάβω ποτέ τον σκοπό για τον οποίο φτιάχτηκε στο συγκεκριμένο σχήμα. Ο σκοπός του αντικειμένου ξεκαθαρίζει μόνο καθώς ανακαλύπτω πως σχετίζεται αυτό το αντικείμενο με άλλα αντικείμενα εντός μιας μεγαλύτερης κατασκευής. Και κυρίως, πως ενεργεί όταν «εφαρμόζει» δυναμικά μέσα στην δραστηριότητα μιας καθιερωμένης ομάδας ή κοινότητας σχετικών αντικειμένων.
Θα μπορούσα να έχω ένα βελανίδι στην παλάμη μου, αλλά η ανάλυση του σχήματος του και του υλικού από το οποίο είναι φτιαγμένο δεν θα μου αποκάλυπταν τον σκοπό του, εκτός κι αν γνώριζα την σχέση του βελανιδιού με την δρυ στην οποία μεγάλωσε και με το σύνολο του είδους των δέντρων στα οποία, σαν σπόρος, ανήκει. Ο σκοπός του βελανιδιού μπορεί να προσδιοριστεί ικανοποιητικά μόνο σε σχέση με το είδος δέντρων στα οποία ανήκει η δρυς. Η λειτουργία του είναι να υπηρετεί τον σκοπό του είδους, δηλαδή να διασφαλίζει την διαιώνιση του είδους και, ει δυνατόν, την εξάπλωσή του.
Παρομοίως, ο σκοπός της έλικας του αεροπλάνου αποκαλύπτεται όταν βλέπω το αεροπλάνο έτοιμο για απογείωση και ενεργοποιείται η μηχανή. Τότε, όσα ανακάλυψα για την δομή της έλικας αποκτούν ξαφνικά νόημα. Ότι ήταν πριν για μένα ένα αντικείμενο με παράξενο σχήμα, καθώς δεν ήξερα τι είναι το αεροπλάνο, γίνεται ένα αντικείμενο που επιτελεί μια σημαντική λειτουργία στο πλαίσιο του μεγαλύτερου συνόλου που αποκαλύφθηκε ότι είναι το αεροπλάνο.
Έτσι λοιπόν, ο σκοπός ενός αντικειμένου ή μια οντότητας γίνεται γνωστός μόνο (1) όταν το αντικείμενο θεωρηθεί σε σχέση με άλλα αντικείμενα και (2) όταν θεωρηθεί σε δράση εν μέσω της σύνθετης διαδικασίας κάποιας δραστηριότητας στην οποία λειτουργούν και άλλα αντικείμενα. Το συκώτι ενός ανθρώπου δεν είναι παρά μια μάζα από περίεργη κόκκινο-καφέ ουσία αν δεν γνωρίζουμε που εφαρμόζει στο σώμα του ανθρώπου και πως λειτουργεί μέσα στη συνολική διαδικασία του μεταβολισμού (χώνεψη τροφής, κτλ.). Τότε, παρουσιάζεται ο σκοπός του συκωτιού.
Το ίδιο ισχύει και για κάθε άνθρωπο, αν και με κάποιες σημαντικές διαφορές. Μπορεί να μελετήσουμε ένα άτομο και να μάθουμε από τι είναι φτιαγμένο, που λέει ο λόγος. Αλλά αυτή η γνώση θα παραμένει στατική, νεκρή ας πούμε, αν δεν δούμε τον άνθρωπο σε σχέση με άλλους ανθρώπους και σε σχέση με την ομάδα, την κοινότητα ή το έθνος του οποίου αποτελεί ενεργό μέλος. Πράγματι, ο σκοπός της ύπαρξης κάποιου είναι εγγενής ή υπονοείται από το τι είναι ο άνθρωπος (την δομή και τον τύπο του σώματος, του μυαλού και της ψυχής του). Αλλά αυτός ο σκοπός αποκαλύπτεται ή παρουσιάζεται μόνο καθώς ο άνθρωπος αρχίζει να δρα σαν λειτουργική μονάδα εντός της κοινότητας του.
Γνώθι σαυτόν – είναι το πρώτο λογικό βήμα. Όμως αυτό το πρώτο βήμα θα παραμείνει στείρο αποτελεσμάτων εκτός κι αν υπακούσουμε και σε ένα δεύτερο αίτημα: δράσε ως ο εαυτός σου σε σχέση με άλλους εαυτούς και εντός ενός μεγαλύτερου συνόλου ανθρώπινης δραστηριότητας (ομάδα, πόλη, έθνος, ανθρωπότητα, κατά περίπτωση). Στην αστρολογία, το πρώτο βήμα αναφέρεται στον πρώτο οίκο του γενεθλίου χάρτη (υπολογισμένου για την ακριβή στιγμή της πρώτης πνοής), ενώ το δεύτερο βήμα συμβολίζεται από τον έβδομο οίκο, τον οίκο που βρίσκεται απέναντι από τον πρώτο.
Ο Έβδομος Οίκος
Έτσι λοιπόν, ο έβδομος οίκος αναπαριστά ουσιαστικά, το πεδίο εμπειρίας στο οποίο το άτομο, σε θέση να ενεργεί σε σχέση με άλλα άτομα και όσον αφορά κάποια μεγαλύτερη διαδικασία ανθρώπινης δραστηριότητας, αποκαλύπτει και παρουσιάζει στον εαυτό του και τους άλλους, τον ουσιαστικό σκοπό της ύπαρξης του ή της.
Αυτή η δήλωση είναι θεμελιώδης. Όλα τα άλλα νοήματα που αποδίδονται στον έβδομο οίκο προκύπτουν από αυτή και είναι δευτερεύοντα και συχνά, επιφανειακά. Χρειάζεται όμως να εξετάσουμε προσεκτικά τι σημειοδοτεί ο όρος σχέση εδώ. Πρέπει να είμαστε εξίσου προσεκτικοί για να μην παραλείψουμε ότι εννοείται η σχέση εν δράση και επιπλέον, μια σχέση που αναφέρεται στην συνολική δράση ενός μεγαλύτερου συνόλου ή οργανωμένου συστήματος. Σχέση, με την βασική έννοια του εβδόμου οίκου, είναι η λειτουργική σχέση. Είναι ένα κομμάτι λίγο πολύ ενσωματωμένο σε κάποια πελώρια διαδικασία στην οποία συνεργάζονται πολλά άτομα.
Η συνεργασία ωστόσο, μπορεί να έχει και εποικοδομητική και καταστροφική έννοια όταν γίνεται αντιληπτή με αυτόν τον γενικό τρόπο. Έτσι, στην αστρολογία, ο έβδομος οίκος αναφέρεται στο διαζύγιο όπως και στο γάμο, στον πόλεμο όπως και στα συμβόλαια και τις συνεργασίες, στο αποτελεσματικό μίσος όπως και στην παραγωγική αγάπη. Σε κάθε οργανισμό υπάρχουν διαδικασίες καταστροφής κυττάρων (καταβολικές) όπως και διαδικασίες δημιουργίας κυττάρων (αναβολικές). Και οι δύο είναι λειτουργικές και στοιχειώδη μέρη της διαδικασίας της ζωής.
Αν τα έθνη, όταν έρθουν αντιμέτωπα με την ιστορική και οικονομική αναγκαιότητα να συνεργαστούν και να συνενώσουν τους πόρους τους εν ειρήνη, αρνηθούν να το κάνουν επειδή δεσμεύονται από παρωχημένα μοτίβα εθνικιστικού εγωισμού ή απληστίας, αυτή η άρνηση εξαναγκάζει την συνεργασία να γίνει αρνητική και να γίνει πόλεμος. Το αίμα των εχθρών σμίγει στο χώμα του πεδίου μάχης επειδή το αίμα των εραστών δεν μπορούσε να σμίξει στους κοινούς απογόνους δύο ανθρώπων που αποφάσισαν να μοιραστούν και να οικοδομήσουν μια ευρύτερη ανθρώπινη κοινωνία.
Η σχέση, στον έβδομο οίκο, είναι λειτουργική σχέση. Είναι μια σχέση που συμβαίνει για έναν σκοπό ο οποίος περιλαμβάνει και, υπό μια έννοια, υπερβαίνει, τον σκοπό των ατόμων στη σχέση. Αναφερόμενοι σε αυτό τον μεγαλύτερο σκοπό, οι ατομικοί σκοποί αποκτούν το πλήρες και αληθινά σημαντικό τους νόημα. Παρ’ αυτά, τα άτομα μπορεί να μην γνωρίζουν και να συνειδητοποιούν ακόμη λιγότερο αυτόν τον μεγαλύτερο σκοπό. Μπορεί να τον υπακούουν ενστικτωδώς, όπως με τις ενέργειες του ζευγαρώματος. Ή μπορεί να παλεύουν για την επίτευξή του ενάντια σε συναισθηματικές και διανοητικές αντιστάσεις όλων των ειδών, όπως στην περίπτωση εγκαθίδρυσης μιας θρησκευτικής κοινότητας σε καινούρια βάση ή μίας ομοσπονδίας εθνών.
Όλες οι εμπειρίες που έχουν να κάνουν με το ζευγάρωμα ανήκουν στο πεδίο του έβδομου οίκου, αρκεί το ζευγάρωμα να εξυπηρετεί το σκοπό της ζωής και του ζωικού ή ανθρωπίνου είδους. Στον φυτικό ή ζωικό οργανισμό, αυτή η υπηρεσία του κάθε οργανισμού προς το είδος στο οποίο ανήκει είναι εντελώς ασυνείδητη και ψυχαναγκαστική. Στους ανθρώπους όμως, το ένστικτο του ζευγαρώματος γίνεται λίγο πολύ συνειδητό και μπορεί να ελεγχθεί (ή να καταπιεστεί με πολλούς τρόπους). Τότε γίνεται αγάπη. Ως εκ τούτου, διαμορφώνεται μια νέα κατάσταση. Αυτό που άνηκε εξ’ ολοκλήρου στο πεδίο του έβδομου οίκου πρέπει τώρα να αναφέρεται κατά καιρόν σε άλλους οίκους, ιδιαιτέρως στον πέμπτο οίκο.
Η παραδοσιακή αστρολογία θέλει όλες τις ερωτικές σχέσεις και όλες τις συναισθηματικές δραστηριότητες που ανήκουν στην κατηγορία της αυτοέκφρασης στον πέμπτο οίκο, ενώ ο έβδομος οίκος είναι ο οίκος του γάμου και της κοινής συμβίωσης. Αυτό που διαφοροποιεί τις δύο κατηγορίες εμπειριών είναι το αν μια σχέση μεταξύ δύο ατόμων είναι λειτουργική ή όχι. Μπορεί να είναι λειτουργική είτε όσον αφορά την διαιώνιση του ανθρωπίνου είδους είτε το έργο μιας κοινωνικής κοινότητας (την παραγωγή κοινωνικοπολιτισμικών αξιών). Από την άλλη, ο σκοπός της σχέσης μπορεί να είναι να παρέχει την δυνατότητα συναισθηματικής εκτόνωσης, ενθουσιασμού ή ευχαρίστησης σε δύο ανθρώπους (ή ακόμη και στον έναν από τους δύο μόνο).
Η τυπική ερωτική σχέση δεν έχει άλλο σκοπό παρά το να δώσει την δυνατότητα σε έναν άντρα και μία γυναίκα να εκφραστούν συναισθηματικά και φυσικά. Σε μερικές σχέσεις δεν είναι επιθυμητά τα παιδιά, και η φυσιολογική βιολογική και αναπαραγωγική λειτουργία της ένωσης δεν ικανοποιείται. Αν δεν υπάρχει προμελετημένη καταπίεση, τότε η ερωτική σχέση είναι ένα ρίσκο και μια ριψοκίνδυνη περιπέτεια, κι έτσι, μια εμπειρία του πέμπτου οίκου.
Ακόμη κι αν ο γάμος δεν εκπληρώσει ή δεν σκοπεύει να εκπληρώσει τον σκοπό της αναπαραγωγής, και πάλι, οι σύζυγοι είναι αναγνωρισμένα μέλη της κοινωνίας τους. Η απουσία παιδιών μπορεί να αποδεσμεύσει άλλες ενέργειες (διανοητική, καλλιτεχνική, θρησκευτική, παιδαγωγική, κτλ.) που εκπληρώνουν καθορισμένες λειτουργίες στην κοινωνικοπολιτισμική ζωή της κοινότητας.
Αν μια ερωτική σχέση, τονώνει, και σκοπός της είναι να τονώνει, την πολιτισμική δημιουργική δραστηριότητα των συμμετεχόντων, αρχίζει να δρα σαν λειτουργία του εβδόμου οίκου. Η σχέση είναι παραγωγική και λειτουργική όσον αφορά την κοινωνία ή και την ανθρώπινη φυλή. Το γεγονός ότι μπορεί να είναι μόνο προσωρινή είναι σχετικά ασήμαντο, ειδικά στις μέρες μας των πολλών διαζυγίων. Πιο σημαντικό, που όμως δεν θα έπρεπε να θεωρείται πάντα καθοριστικός παράγοντας για την κατηγοριοποίηση, είναι αν η κοινωνία αναγνωρίζει επίσημα και αποδέχεται την σχέση, όπως κάνει με το γάμο. Αυτό που είναι πραγματικά κρίσιμο, είναι το αν το ζευγάρι αναγνωρίζει ότι η σχέση τους, νομιμοποιημένη ή μη, εξυπηρετεί έναν σκοπό εν μέσω μιας ευρύτερης κοινωνικής, πολιτισμικής ή πνευματικής διαδικασίας.
Ήταν αναγκαίο να τονιστεί αυτή η διάκριση γιατί έχει βασική σημασία σε όλα τα προβλήματα που γεννιούνται από τις ανθρώπινες σχέσεις. Τα προβλήματα του πέμπτου οίκου είναι προβλήματα αυτοέκφρασης. Δρας ως αυτό που είσαι σαν άτομο. Κάνοντάς το, θα έπρεπε να επιδιώκεις να μην βλάπτεις άλλους ανθρώπους, και ούτε και τον εαυτό σου! Αποδεσμεύεις αυτό που αισθάνεσαι ότι είναι ο σκοπός σου ή ο τρόπος με τον οποίο κάνεις τα πράγματα. Αποδεσμεύεις τα συναισθήματά σου. Θα έπρεπε να προσπαθήσεις να το κάνεις σαν ολοκληρωμένη, εναρμονισμένη προσωπικότητα κι όχι σαν βιαστική και βίαιη αντίδραση σε κάποια συναισθηματική ενόχληση. Αλλά σε αυτό το επίπεδο του πέμπτου οίκου, είσαι ο ηθοποιός, ο πρωταγωνιστής, ο κόσμος φαίνεται να είναι η σκηνή σου. Ωστόσο, αυτό που αισθάνεσαι ότι είναι ο εαυτός σου μπορεί να μην είναι καθόλου ο αληθινός εαυτός σου!
Πως μπορείς να ανακαλύψεις τι είναι ο αληθινός σου εαυτός και ποιός ο αληθινός σκοπός της ύπαρξης σου; Αυτό μπορεί να γίνει μόνο δρώντας βάσει μίας λιγότερο ή περισσότερο μόνιμης σχέσης με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο ή ομάδα και για την εσκεμμένη εκπλήρωση ενός υπερατομικού, κοινού, κοινωνικού ή συμπαντικού σκοπού. Αυτό σημαίνει την αποδοχή της ευθύνης για την εκτέλεση μιας λειτουργίας μέσα στο πεδίο δραστηριότητας ενός μεγαλύτερου οργανισμού, μίας κοινότητας. Η κοινότητα, μπορεί να είναι η οικογένεια, η κοινωνική ομάδα, η πόλη, η ανθρωπότητα στο σύνολό της. Αλλά πρέπει να είναι μία κοινότητα την οποία έχεις την δυνατότητα να γνωρίσεις και να βιώσεις αρκετά καλά. Η λειτουργία που θα επιλέξετε πρέπει να είναι κάποια που έχετε την δυνατότητα να καταλάβετε και να εκπληρώσετε αποτελεσματικά.
Μπορεί σύντομα να αντιληφθείτε ότι κάνατε λάθος. Η λειτουργία και οι κοινότητα που σας έλκυσαν αρχικά μπορεί να αποδειχθούν αλλότριες για την βαθύτερη σας φύση. Τότε, μέσω της αντίθεσης και βιώνοντας την απογοήτευση και την εχθρότητα και τέλος, διερχόμενοι μέσα από μια κρίση διαχωρισμού, διαζυγίου, απόρριψης, παράδοσης και πιθανώς κενότητας και απομόνωσης, θα φτάσετε να ανακαλύψετε ποία είναι η πραγματική σας λειτουργία.
Αυτή η ανακάλυψη μπορεί να γίνει πολύ σταδιακά. Μπορεί να απαιτηθούν πολλές απόπειρες και πολλές κρίσεις πριν οι ουσιώδεις δυνατότητες του ατομικού σας εαυτού φτάσουν σε στερεή πραγμάτωση και ξεκαθαρίσουν για σας και τους άλλους. Όμως όσο μακριά και κουραστική (ή τραγική!) κι αν είναι η διαδικασία, μόνο μέσα από μια τέτοια διαδικασία μπορεί να αποδειχθεί το τι είστε με μία αδιαμφισβήτητη απόδειξη: την απόδειξη του έργου σας. «Θα κριθείτε από τα έργα σας».
Τα δημιουργικά χαρακτηριστικά του ατομικού εαυτού μπορούν να παρουσιαστούν μόνο στον δοκιμαστικό σωλήνα των ανθρώπινων σχέσεων. Κανένα άτομο δεν μπορεί να είναι βέβαιο για τον σκοπό της ζωής του, και δεν μπορεί να πείσει πραγματικά κάποια ομάδα ανθρώπων για την εγκυρότητα της κλίσης του ή του Θεόσταλτου πεπρωμένου του, πριν βιώσει επιτυχώς την δοκιμασία της σχέσης, εκτός κι αν έχει αποδείξει ότι έχει την ικανότητα εκτέλεσης της λειτουργίας του σαν απαραίτητη και σημαντική φάση (όσο ταπεινή) της σύνθετης δομής δραστηριοτήτων κάποιου είδους κοινωνίας, είτε πρόκειται για ένα μικρό χωριό είτε για ένα μεγάλο έθνος.
Ρόλος του Εβδόμου Οίκου
Αν δούμε το θέμα από αστρολογικής απόψεως όμως, θα έπρεπε να δούμε, ότι η εκτέλεση της κοινωνικοπολιτισμικής λειτουργίας ενός ατόμου λαμβάνει χώρα στο πεδίο του δεκάτου οίκου: το πεδίο της επαγγελματικής δραστηριότητας, του κοινωνικού κύρους και της επίτευξης. Ο σκοπός της ατομικής ύπαρξης σε σχέση με την οικογένεια, την κοινωνία, τον πολιτισμό εκπληρώνεται και πραγματώνεται αληθινά στον δέκατο οίκο. Αυτή όμως η εκπλήρωση εξαρτάται από το τι έχει συμβεί στο πεδίο εμπειρίας του εβδόμου οίκου.
Ο έβδομος οίκος είναι τα θεμέλια, είναι το πεδίο δοκιμών. Η επίλυση των βασικών προβλημάτων του εβδόμου οίκου, να βγούμε νικητές από τις δοκιμασίες, την αγάπη και τις συγκρούσεις μιας σχέσης, να κατευθυνθούμε επιτυχώς προς τον στόχο της συνειδητής, αποτελεσματικής και αναγκαίας συμμετοχής στο έργο του κόσμου: αυτές είναι οι θεμέλιες λίθοι για την ολοκλήρωση του ατομικού εαυτού και του αληθινού πεπρωμένου ενός ατόμου.
Το κλειδί για την λύση του προβλήματος που αποτελούν οι ανθρώπινες σχέσεις, είναι η συμμετοχή. Η είσοδος στις, και η ολοκλήρωση των σχέσεων πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν βάση για την ολόκαρδη, εκ βαθέων και ζωτική αίσθηση συμμετοχής σε κάποιο είδος κοινότητας. Το μεγαλείο μιας ανθρώπινης σχέσης είναι ανάλογο των έργων της, της ευδοκίμησής της, της αποτελεσματικής, σημαντικής και δημιουργικής συμμετοχής του ζευγαριού στο έργο του κόσμου, στο ένα ή το άλλο επίπεδο. Μια σχέση ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα άτομα που δεν οδηγεί αυτά τα άτομα στην αξιοσημείωτη συμμετοχή τους, ή τουλάχιστον κάποιου ή κάποιων ανάμεσά τους, στις δραστηριότητες της κοινότητας ή την ανάπτυξη του πολιτισμού, είναι ουσιαστικά μια σχέση κενή νοήματος.
Αναρωτηθείτε λοιπόν, καθώς μπαίνετε σε μια νέα συνεργασία οποιουδήποτε είδους: Είμαι, είμαστε, πρόθυμοι και έτοιμοι να κατευθύνουμε αυτή την σχέση προς μία ορθότερη, δριμύτερη και παραγωγικότερη (ή μεταμορφωτικότερη) συνεισφορά στην κοινωνία μας; Αν δεν είστε πρόθυμοι ή φοβάστε να αντιμετωπίσετε αυτή την ερώτηση, τότε η σχέση θα έχει την τάση να είναι στείρα. Μπορεί να προσφέρει σε σας και τον άλλο (ή άλλους) προσωρινή ικανοποίηση ή ενθουσιασμό, αλλά θα οδηγήσει πιθανότατα σε έναν αυξανόμενο αριθμό προβλημάτων ή σε μια αντιπαραγωγική αυτοϊκανοποίηση του ενός με τον άλλο, στερημένη από οποιοδήποτε αίσθημα ευθύνης και οδηγώντας σε μία βραδείας μορφής πνευματική αποκρυστάλλωση ή υποτροπή.
Οι ηθικολόγοι και οι ψυχολόγοι τονίζουν εξαιρετικά την ιδέα ότι δεν πρέπει να είστε εγωιστές σε οποιαδήποτε σχέση. Πρέπει να δίνετε στον άλλο από τον εαυτό σας, να τον αγαπάτε και να τον καταλαβαίνετε. Αυτό είναι φυσικά σωστό. Αλλά είναι εξίσου ουσιαστικό να φροντίσετε ώστε η ίδια η σχέση να μην είναι εγωιστική και απομονωτική. Ο χαρακτήρας της σχέσης ως κοινωνικής οντότητας, μετράει εξίσου με την αγάπη του ζευγαριού. Ο σύζυγος και η σύζυγος είναι υπεύθυνοι για το τι θα είναι ο γάμος τους και τι θα παράγει και θα δημιουργήσει. Δεν είναι απλώς ζήτημα μοιράσματος μεταξύ δύο ατόμων, αλλά ζήτημα συμμετοχής του ζευγαριού, ως ενότητας, στις δραστηριότητες της κοινότητάς τους. Τι θα φέρουν και οι δύο στον κόσμο σαν αποτέλεσμα της σχέσης τους; Αυτό είναι το πρόβλημα. Εδώ και πάλι, η αστρολογία μπορεί να μας βοηθήσει να κατευθύνουμε τους εαυτούς μας πιο αποτελεσματικά και αρμονικά σε σχέση με αυτό το πρόβλημα.
Η κατεύθυνση σας υποδεικνύεται από τον χαρακτήρα του έβδομου οίκου του γενέθλιου χάρτη σας, από το ζώδιο στην ακμή του, τον πλανήτη που κυβερνά το ζώδιο και οποιονδήποτε πλανήτη βρίσκεται στον έβδομο οίκο.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει αντιληπτό εδώ, είναι ότι το ζώδιο στην ακμή του έβδομου οίκου, στον κατερχόμενο, είναι πάντα το αντίθετο του ζωδίου που βρίσκεται στην ακμή του πρώτου οίκου. Έτσι λοιπόν, όταν περιγράφουμε το νόημα του ωροσκόπου, η περιγραφή μας πρέπει να συμπεριλαμβάνει χαρακτηριστικά της ατομικής ιδιοσυγκρασίας που θα ταίριαζαν με το γεγονός ότι το αντίθετο ζώδιο είναι στο κατερχόμενο.
Θα μπορούσαμε να πάρουμε καθένα από τους δώδεκα πιθανούς συνδυασμούς ζωδιακών ωροσκόπων και κατερχομένων και να τους χαρακτηρίσουμε σε μια προσπάθεια συσχετισμού των ενδείξεων που δημιουργούνται από την παρουσία αντιθέτων ζωδίων στα δύο άκρα του γενέθλιου ορίζοντα.
Το σημείο που προσπαθώ να τονίσω εδώ όμως, είναι ότι αυτά τα δύο άκρα του οριζοντίου άξονα του γενεθλίου χάρτη, αναπόφευκτα λειτουργούν σε σχέση μεταξύ τους και ότι τα προβλήματα που υποδεικνύει η φύση του ωροσκόπου δεν μπορούν να λυθούν ποτέ παρά μόνο λαμβάνοντας υπόψη και την φύση του κατερχομένου.
Ο εαυτός και οι σχέσεις είναι το δίπολο ενός μοναδικού γεγονότος: γεννιόμαστε στην επιφάνεια της Γης που βρίθει άλλων ζωών. Η γέννηση απαιτεί από μας να έρθουμε για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, τι είμαστε. Επίσης όμως, μας προστάζει να αναζητήσουμε και να ανακαλύψουμε το γιατί της ύπαρξης μας. Αυτή η ανακάλυψη δεν θα είναι ποτέ πλήρης για μας παρά μόνο μέσω των ανθρωπίνων σχέσεων. Μπορεί να σημαίνει την εμπειρία της αγάπης ή της εχθρότητας και του μίσους. Σχεδόν πάντα πρέπει να σημαίνει και τα δύο σε διαφορετικούς βαθμούς. Αγάπη ή μίσος, συνεργασία ή πόλεμος, πρέπει όμως να υπάρχει σχέση.
Όμως η σχέση δεν μπορεί να είναι ο ίδιος ο σκοπός. Η κοινωνικοποίηση δεν μπορεί να αποτελεί απόλυτο ιδανικό για τα ανθρώπινα όντα, περισσότερο από όσο η εξατομίκευση και η πνευματική απομόνωση μπορούν να αποτελούν στόχους με απόλυτη αξία. Η πραγματικότητα, η ανάπτυξη, η εξέλιξη, η πνευματική ειρήνη και η θεία αρμονία μπορούν να βρεθούν μόνο στην δυναμική αλληλεπίδραση του εαυτού (την αναζήτηση της υψηλότερης και αγνότερης αλήθειας της ύπαρξης) και της εμπειρίας της σχέσης, μέσα από την οποία ο εαυτός μπορεί να παρουσιάσει την εγκυρότητα και πραγματικότητα αυτής της αλήθειας του εαυτού.
Γι’ αυτό, το άτομο που είναι περισσότερο καθ’ ομοίωση του Θεού, είναι αυτό που το πεδίο των σχέσεων του συμπεριλαμβάνει τα περισσότερα, αυτό που βιώνει τις σχέσεις με τον εντονότερο και πλέον παραγωγικό τρόπο.
Πρώτη Δημοσίευση, 1952.
Πνευματική Ιδιοκτησία © 2007, Michael R. Meyer. Με την Επιφύλαξη Όλων των Δικαιωμάτων.
Πνευματική Ιδιοκτησία Ελληνικών Μεταφράσεων © 2007, Ελίνα Τσαβδάρη. Με την Επιφύλαξη Όλων των Δικαιωμάτων.
Αν θες να σπουδάσεις αστρολογία κοντά μου από όπου κι αν βρίσκεσαι, μπες στη σελίδα μου πατώντας στο όνομα της Σχολής μου: Uranognosia
Η μετάφραση έχει γίνει από τη φίλη και πολύ καλή μου μαθήτρια Ελίνα Τσαβδάρη. Τα άρθρα για όλους τους οίκους είναι ήδη αναρτημένα εδώ
Table of Silence, Constantin Brancusi
Έβδομος Οίκος
Η μεγαλύτερή σας δοκιμασία – Ανθρώπινες Σχέσεις
Dane Rudhyar
Στην πύλη του πιο φημισμένου ιερού που ήταν γνωστό στην αρχαία Ελλάδα, υπάρχουν οι εξής λέξεις: Γνώθι σαυτόν! Ήταν το μεγαλύτερο αίτημα ενός πολιτισμού για τον οποίο η αυτογνωσία, η λογική, η τάξη, η συμμετρία και η ομορφιά αποτελούσαν ύπατα ιδανικά. Γνώθι σαυτόν σημαίνει να αντιλαμβάνεται κανείς ξεκάθαρα και αντικειμενικά, χωρίς αυταπάτες και μπερδέματα, τι είναι – όταν βέβαια η γνώση φτάνει σε επαρκές βάθος και εύρος. Σημαίνει επίσης να αντιλαμβάνεται κανείς, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του, για ποιο πράγμα προορίζεται. Πρόκειται για τη συναίσθηση του σκοπού της ύπαρξης ενός ατόμου, όσο θολή και αβέβαιη κι αν είναι αρχικά.
Κοιτάζω μια καρέκλα. Μπορώ να την περιγράψω και να αναλύσω όλα τα μέρη της και τον τρόπο με τον οποίο συνδέονται μεταξύ τους. Άρα γνωρίζω την δομή της καρέκλας. Παρ’ όλα αυτά, ο σκοπός της καρέκλας μπορεί να μου διαφεύγει τελείως. Αν ήμουν σκεπτόμενο πουλί με ικανότητα περιγραφής μιας καρέκλας σε μια βεράντα, και πάλι δεν θα ήξερα για ποιο πράγμα είναι η καρέκλα, ακόμη και αν είχα σταθεί επάνω της και την είχα διερευνήσει με τον τρόπο του πουλιού. Αν δεν έχω ακούσει ούτε δει αεροπλάνο ποτέ, θα μπορούσα να περιγράψω λεπτομερώς μια έλικα που βρήκα παρατημένη στο χώμα και ωστόσο να μην συλλάβω ποτέ τον σκοπό για τον οποίο φτιάχτηκε στο συγκεκριμένο σχήμα. Ο σκοπός του αντικειμένου ξεκαθαρίζει μόνο καθώς ανακαλύπτω πως σχετίζεται αυτό το αντικείμενο με άλλα αντικείμενα εντός μιας μεγαλύτερης κατασκευής. Και κυρίως, πως ενεργεί όταν «εφαρμόζει» δυναμικά μέσα στην δραστηριότητα μιας καθιερωμένης ομάδας ή κοινότητας σχετικών αντικειμένων.
Θα μπορούσα να έχω ένα βελανίδι στην παλάμη μου, αλλά η ανάλυση του σχήματος του και του υλικού από το οποίο είναι φτιαγμένο δεν θα μου αποκάλυπταν τον σκοπό του, εκτός κι αν γνώριζα την σχέση του βελανιδιού με την δρυ στην οποία μεγάλωσε και με το σύνολο του είδους των δέντρων στα οποία, σαν σπόρος, ανήκει. Ο σκοπός του βελανιδιού μπορεί να προσδιοριστεί ικανοποιητικά μόνο σε σχέση με το είδος δέντρων στα οποία ανήκει η δρυς. Η λειτουργία του είναι να υπηρετεί τον σκοπό του είδους, δηλαδή να διασφαλίζει την διαιώνιση του είδους και, ει δυνατόν, την εξάπλωσή του.
Παρομοίως, ο σκοπός της έλικας του αεροπλάνου αποκαλύπτεται όταν βλέπω το αεροπλάνο έτοιμο για απογείωση και ενεργοποιείται η μηχανή. Τότε, όσα ανακάλυψα για την δομή της έλικας αποκτούν ξαφνικά νόημα. Ότι ήταν πριν για μένα ένα αντικείμενο με παράξενο σχήμα, καθώς δεν ήξερα τι είναι το αεροπλάνο, γίνεται ένα αντικείμενο που επιτελεί μια σημαντική λειτουργία στο πλαίσιο του μεγαλύτερου συνόλου που αποκαλύφθηκε ότι είναι το αεροπλάνο.
Έτσι λοιπόν, ο σκοπός ενός αντικειμένου ή μια οντότητας γίνεται γνωστός μόνο (1) όταν το αντικείμενο θεωρηθεί σε σχέση με άλλα αντικείμενα και (2) όταν θεωρηθεί σε δράση εν μέσω της σύνθετης διαδικασίας κάποιας δραστηριότητας στην οποία λειτουργούν και άλλα αντικείμενα. Το συκώτι ενός ανθρώπου δεν είναι παρά μια μάζα από περίεργη κόκκινο-καφέ ουσία αν δεν γνωρίζουμε που εφαρμόζει στο σώμα του ανθρώπου και πως λειτουργεί μέσα στη συνολική διαδικασία του μεταβολισμού (χώνεψη τροφής, κτλ.). Τότε, παρουσιάζεται ο σκοπός του συκωτιού.
Το ίδιο ισχύει και για κάθε άνθρωπο, αν και με κάποιες σημαντικές διαφορές. Μπορεί να μελετήσουμε ένα άτομο και να μάθουμε από τι είναι φτιαγμένο, που λέει ο λόγος. Αλλά αυτή η γνώση θα παραμένει στατική, νεκρή ας πούμε, αν δεν δούμε τον άνθρωπο σε σχέση με άλλους ανθρώπους και σε σχέση με την ομάδα, την κοινότητα ή το έθνος του οποίου αποτελεί ενεργό μέλος. Πράγματι, ο σκοπός της ύπαρξης κάποιου είναι εγγενής ή υπονοείται από το τι είναι ο άνθρωπος (την δομή και τον τύπο του σώματος, του μυαλού και της ψυχής του). Αλλά αυτός ο σκοπός αποκαλύπτεται ή παρουσιάζεται μόνο καθώς ο άνθρωπος αρχίζει να δρα σαν λειτουργική μονάδα εντός της κοινότητας του.
Γνώθι σαυτόν – είναι το πρώτο λογικό βήμα. Όμως αυτό το πρώτο βήμα θα παραμείνει στείρο αποτελεσμάτων εκτός κι αν υπακούσουμε και σε ένα δεύτερο αίτημα: δράσε ως ο εαυτός σου σε σχέση με άλλους εαυτούς και εντός ενός μεγαλύτερου συνόλου ανθρώπινης δραστηριότητας (ομάδα, πόλη, έθνος, ανθρωπότητα, κατά περίπτωση). Στην αστρολογία, το πρώτο βήμα αναφέρεται στον πρώτο οίκο του γενεθλίου χάρτη (υπολογισμένου για την ακριβή στιγμή της πρώτης πνοής), ενώ το δεύτερο βήμα συμβολίζεται από τον έβδομο οίκο, τον οίκο που βρίσκεται απέναντι από τον πρώτο.
Ο Έβδομος Οίκος
Έτσι λοιπόν, ο έβδομος οίκος αναπαριστά ουσιαστικά, το πεδίο εμπειρίας στο οποίο το άτομο, σε θέση να ενεργεί σε σχέση με άλλα άτομα και όσον αφορά κάποια μεγαλύτερη διαδικασία ανθρώπινης δραστηριότητας, αποκαλύπτει και παρουσιάζει στον εαυτό του και τους άλλους, τον ουσιαστικό σκοπό της ύπαρξης του ή της.
Αυτή η δήλωση είναι θεμελιώδης. Όλα τα άλλα νοήματα που αποδίδονται στον έβδομο οίκο προκύπτουν από αυτή και είναι δευτερεύοντα και συχνά, επιφανειακά. Χρειάζεται όμως να εξετάσουμε προσεκτικά τι σημειοδοτεί ο όρος σχέση εδώ. Πρέπει να είμαστε εξίσου προσεκτικοί για να μην παραλείψουμε ότι εννοείται η σχέση εν δράση και επιπλέον, μια σχέση που αναφέρεται στην συνολική δράση ενός μεγαλύτερου συνόλου ή οργανωμένου συστήματος. Σχέση, με την βασική έννοια του εβδόμου οίκου, είναι η λειτουργική σχέση. Είναι ένα κομμάτι λίγο πολύ ενσωματωμένο σε κάποια πελώρια διαδικασία στην οποία συνεργάζονται πολλά άτομα.
Η συνεργασία ωστόσο, μπορεί να έχει και εποικοδομητική και καταστροφική έννοια όταν γίνεται αντιληπτή με αυτόν τον γενικό τρόπο. Έτσι, στην αστρολογία, ο έβδομος οίκος αναφέρεται στο διαζύγιο όπως και στο γάμο, στον πόλεμο όπως και στα συμβόλαια και τις συνεργασίες, στο αποτελεσματικό μίσος όπως και στην παραγωγική αγάπη. Σε κάθε οργανισμό υπάρχουν διαδικασίες καταστροφής κυττάρων (καταβολικές) όπως και διαδικασίες δημιουργίας κυττάρων (αναβολικές). Και οι δύο είναι λειτουργικές και στοιχειώδη μέρη της διαδικασίας της ζωής.
Αν τα έθνη, όταν έρθουν αντιμέτωπα με την ιστορική και οικονομική αναγκαιότητα να συνεργαστούν και να συνενώσουν τους πόρους τους εν ειρήνη, αρνηθούν να το κάνουν επειδή δεσμεύονται από παρωχημένα μοτίβα εθνικιστικού εγωισμού ή απληστίας, αυτή η άρνηση εξαναγκάζει την συνεργασία να γίνει αρνητική και να γίνει πόλεμος. Το αίμα των εχθρών σμίγει στο χώμα του πεδίου μάχης επειδή το αίμα των εραστών δεν μπορούσε να σμίξει στους κοινούς απογόνους δύο ανθρώπων που αποφάσισαν να μοιραστούν και να οικοδομήσουν μια ευρύτερη ανθρώπινη κοινωνία.
Η σχέση, στον έβδομο οίκο, είναι λειτουργική σχέση. Είναι μια σχέση που συμβαίνει για έναν σκοπό ο οποίος περιλαμβάνει και, υπό μια έννοια, υπερβαίνει, τον σκοπό των ατόμων στη σχέση. Αναφερόμενοι σε αυτό τον μεγαλύτερο σκοπό, οι ατομικοί σκοποί αποκτούν το πλήρες και αληθινά σημαντικό τους νόημα. Παρ’ αυτά, τα άτομα μπορεί να μην γνωρίζουν και να συνειδητοποιούν ακόμη λιγότερο αυτόν τον μεγαλύτερο σκοπό. Μπορεί να τον υπακούουν ενστικτωδώς, όπως με τις ενέργειες του ζευγαρώματος. Ή μπορεί να παλεύουν για την επίτευξή του ενάντια σε συναισθηματικές και διανοητικές αντιστάσεις όλων των ειδών, όπως στην περίπτωση εγκαθίδρυσης μιας θρησκευτικής κοινότητας σε καινούρια βάση ή μίας ομοσπονδίας εθνών.
Όλες οι εμπειρίες που έχουν να κάνουν με το ζευγάρωμα ανήκουν στο πεδίο του έβδομου οίκου, αρκεί το ζευγάρωμα να εξυπηρετεί το σκοπό της ζωής και του ζωικού ή ανθρωπίνου είδους. Στον φυτικό ή ζωικό οργανισμό, αυτή η υπηρεσία του κάθε οργανισμού προς το είδος στο οποίο ανήκει είναι εντελώς ασυνείδητη και ψυχαναγκαστική. Στους ανθρώπους όμως, το ένστικτο του ζευγαρώματος γίνεται λίγο πολύ συνειδητό και μπορεί να ελεγχθεί (ή να καταπιεστεί με πολλούς τρόπους). Τότε γίνεται αγάπη. Ως εκ τούτου, διαμορφώνεται μια νέα κατάσταση. Αυτό που άνηκε εξ’ ολοκλήρου στο πεδίο του έβδομου οίκου πρέπει τώρα να αναφέρεται κατά καιρόν σε άλλους οίκους, ιδιαιτέρως στον πέμπτο οίκο.
Η παραδοσιακή αστρολογία θέλει όλες τις ερωτικές σχέσεις και όλες τις συναισθηματικές δραστηριότητες που ανήκουν στην κατηγορία της αυτοέκφρασης στον πέμπτο οίκο, ενώ ο έβδομος οίκος είναι ο οίκος του γάμου και της κοινής συμβίωσης. Αυτό που διαφοροποιεί τις δύο κατηγορίες εμπειριών είναι το αν μια σχέση μεταξύ δύο ατόμων είναι λειτουργική ή όχι. Μπορεί να είναι λειτουργική είτε όσον αφορά την διαιώνιση του ανθρωπίνου είδους είτε το έργο μιας κοινωνικής κοινότητας (την παραγωγή κοινωνικοπολιτισμικών αξιών). Από την άλλη, ο σκοπός της σχέσης μπορεί να είναι να παρέχει την δυνατότητα συναισθηματικής εκτόνωσης, ενθουσιασμού ή ευχαρίστησης σε δύο ανθρώπους (ή ακόμη και στον έναν από τους δύο μόνο).
Η τυπική ερωτική σχέση δεν έχει άλλο σκοπό παρά το να δώσει την δυνατότητα σε έναν άντρα και μία γυναίκα να εκφραστούν συναισθηματικά και φυσικά. Σε μερικές σχέσεις δεν είναι επιθυμητά τα παιδιά, και η φυσιολογική βιολογική και αναπαραγωγική λειτουργία της ένωσης δεν ικανοποιείται. Αν δεν υπάρχει προμελετημένη καταπίεση, τότε η ερωτική σχέση είναι ένα ρίσκο και μια ριψοκίνδυνη περιπέτεια, κι έτσι, μια εμπειρία του πέμπτου οίκου.
Ακόμη κι αν ο γάμος δεν εκπληρώσει ή δεν σκοπεύει να εκπληρώσει τον σκοπό της αναπαραγωγής, και πάλι, οι σύζυγοι είναι αναγνωρισμένα μέλη της κοινωνίας τους. Η απουσία παιδιών μπορεί να αποδεσμεύσει άλλες ενέργειες (διανοητική, καλλιτεχνική, θρησκευτική, παιδαγωγική, κτλ.) που εκπληρώνουν καθορισμένες λειτουργίες στην κοινωνικοπολιτισμική ζωή της κοινότητας.
Αν μια ερωτική σχέση, τονώνει, και σκοπός της είναι να τονώνει, την πολιτισμική δημιουργική δραστηριότητα των συμμετεχόντων, αρχίζει να δρα σαν λειτουργία του εβδόμου οίκου. Η σχέση είναι παραγωγική και λειτουργική όσον αφορά την κοινωνία ή και την ανθρώπινη φυλή. Το γεγονός ότι μπορεί να είναι μόνο προσωρινή είναι σχετικά ασήμαντο, ειδικά στις μέρες μας των πολλών διαζυγίων. Πιο σημαντικό, που όμως δεν θα έπρεπε να θεωρείται πάντα καθοριστικός παράγοντας για την κατηγοριοποίηση, είναι αν η κοινωνία αναγνωρίζει επίσημα και αποδέχεται την σχέση, όπως κάνει με το γάμο. Αυτό που είναι πραγματικά κρίσιμο, είναι το αν το ζευγάρι αναγνωρίζει ότι η σχέση τους, νομιμοποιημένη ή μη, εξυπηρετεί έναν σκοπό εν μέσω μιας ευρύτερης κοινωνικής, πολιτισμικής ή πνευματικής διαδικασίας.
Ήταν αναγκαίο να τονιστεί αυτή η διάκριση γιατί έχει βασική σημασία σε όλα τα προβλήματα που γεννιούνται από τις ανθρώπινες σχέσεις. Τα προβλήματα του πέμπτου οίκου είναι προβλήματα αυτοέκφρασης. Δρας ως αυτό που είσαι σαν άτομο. Κάνοντάς το, θα έπρεπε να επιδιώκεις να μην βλάπτεις άλλους ανθρώπους, και ούτε και τον εαυτό σου! Αποδεσμεύεις αυτό που αισθάνεσαι ότι είναι ο σκοπός σου ή ο τρόπος με τον οποίο κάνεις τα πράγματα. Αποδεσμεύεις τα συναισθήματά σου. Θα έπρεπε να προσπαθήσεις να το κάνεις σαν ολοκληρωμένη, εναρμονισμένη προσωπικότητα κι όχι σαν βιαστική και βίαιη αντίδραση σε κάποια συναισθηματική ενόχληση. Αλλά σε αυτό το επίπεδο του πέμπτου οίκου, είσαι ο ηθοποιός, ο πρωταγωνιστής, ο κόσμος φαίνεται να είναι η σκηνή σου. Ωστόσο, αυτό που αισθάνεσαι ότι είναι ο εαυτός σου μπορεί να μην είναι καθόλου ο αληθινός εαυτός σου!
Πως μπορείς να ανακαλύψεις τι είναι ο αληθινός σου εαυτός και ποιός ο αληθινός σκοπός της ύπαρξης σου; Αυτό μπορεί να γίνει μόνο δρώντας βάσει μίας λιγότερο ή περισσότερο μόνιμης σχέσης με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο ή ομάδα και για την εσκεμμένη εκπλήρωση ενός υπερατομικού, κοινού, κοινωνικού ή συμπαντικού σκοπού. Αυτό σημαίνει την αποδοχή της ευθύνης για την εκτέλεση μιας λειτουργίας μέσα στο πεδίο δραστηριότητας ενός μεγαλύτερου οργανισμού, μίας κοινότητας. Η κοινότητα, μπορεί να είναι η οικογένεια, η κοινωνική ομάδα, η πόλη, η ανθρωπότητα στο σύνολό της. Αλλά πρέπει να είναι μία κοινότητα την οποία έχεις την δυνατότητα να γνωρίσεις και να βιώσεις αρκετά καλά. Η λειτουργία που θα επιλέξετε πρέπει να είναι κάποια που έχετε την δυνατότητα να καταλάβετε και να εκπληρώσετε αποτελεσματικά.
Μπορεί σύντομα να αντιληφθείτε ότι κάνατε λάθος. Η λειτουργία και οι κοινότητα που σας έλκυσαν αρχικά μπορεί να αποδειχθούν αλλότριες για την βαθύτερη σας φύση. Τότε, μέσω της αντίθεσης και βιώνοντας την απογοήτευση και την εχθρότητα και τέλος, διερχόμενοι μέσα από μια κρίση διαχωρισμού, διαζυγίου, απόρριψης, παράδοσης και πιθανώς κενότητας και απομόνωσης, θα φτάσετε να ανακαλύψετε ποία είναι η πραγματική σας λειτουργία.
Αυτή η ανακάλυψη μπορεί να γίνει πολύ σταδιακά. Μπορεί να απαιτηθούν πολλές απόπειρες και πολλές κρίσεις πριν οι ουσιώδεις δυνατότητες του ατομικού σας εαυτού φτάσουν σε στερεή πραγμάτωση και ξεκαθαρίσουν για σας και τους άλλους. Όμως όσο μακριά και κουραστική (ή τραγική!) κι αν είναι η διαδικασία, μόνο μέσα από μια τέτοια διαδικασία μπορεί να αποδειχθεί το τι είστε με μία αδιαμφισβήτητη απόδειξη: την απόδειξη του έργου σας. «Θα κριθείτε από τα έργα σας».
Τα δημιουργικά χαρακτηριστικά του ατομικού εαυτού μπορούν να παρουσιαστούν μόνο στον δοκιμαστικό σωλήνα των ανθρώπινων σχέσεων. Κανένα άτομο δεν μπορεί να είναι βέβαιο για τον σκοπό της ζωής του, και δεν μπορεί να πείσει πραγματικά κάποια ομάδα ανθρώπων για την εγκυρότητα της κλίσης του ή του Θεόσταλτου πεπρωμένου του, πριν βιώσει επιτυχώς την δοκιμασία της σχέσης, εκτός κι αν έχει αποδείξει ότι έχει την ικανότητα εκτέλεσης της λειτουργίας του σαν απαραίτητη και σημαντική φάση (όσο ταπεινή) της σύνθετης δομής δραστηριοτήτων κάποιου είδους κοινωνίας, είτε πρόκειται για ένα μικρό χωριό είτε για ένα μεγάλο έθνος.
Ρόλος του Εβδόμου Οίκου
Αν δούμε το θέμα από αστρολογικής απόψεως όμως, θα έπρεπε να δούμε, ότι η εκτέλεση της κοινωνικοπολιτισμικής λειτουργίας ενός ατόμου λαμβάνει χώρα στο πεδίο του δεκάτου οίκου: το πεδίο της επαγγελματικής δραστηριότητας, του κοινωνικού κύρους και της επίτευξης. Ο σκοπός της ατομικής ύπαρξης σε σχέση με την οικογένεια, την κοινωνία, τον πολιτισμό εκπληρώνεται και πραγματώνεται αληθινά στον δέκατο οίκο. Αυτή όμως η εκπλήρωση εξαρτάται από το τι έχει συμβεί στο πεδίο εμπειρίας του εβδόμου οίκου.
Ο έβδομος οίκος είναι τα θεμέλια, είναι το πεδίο δοκιμών. Η επίλυση των βασικών προβλημάτων του εβδόμου οίκου, να βγούμε νικητές από τις δοκιμασίες, την αγάπη και τις συγκρούσεις μιας σχέσης, να κατευθυνθούμε επιτυχώς προς τον στόχο της συνειδητής, αποτελεσματικής και αναγκαίας συμμετοχής στο έργο του κόσμου: αυτές είναι οι θεμέλιες λίθοι για την ολοκλήρωση του ατομικού εαυτού και του αληθινού πεπρωμένου ενός ατόμου.
Το κλειδί για την λύση του προβλήματος που αποτελούν οι ανθρώπινες σχέσεις, είναι η συμμετοχή. Η είσοδος στις, και η ολοκλήρωση των σχέσεων πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν βάση για την ολόκαρδη, εκ βαθέων και ζωτική αίσθηση συμμετοχής σε κάποιο είδος κοινότητας. Το μεγαλείο μιας ανθρώπινης σχέσης είναι ανάλογο των έργων της, της ευδοκίμησής της, της αποτελεσματικής, σημαντικής και δημιουργικής συμμετοχής του ζευγαριού στο έργο του κόσμου, στο ένα ή το άλλο επίπεδο. Μια σχέση ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα άτομα που δεν οδηγεί αυτά τα άτομα στην αξιοσημείωτη συμμετοχή τους, ή τουλάχιστον κάποιου ή κάποιων ανάμεσά τους, στις δραστηριότητες της κοινότητας ή την ανάπτυξη του πολιτισμού, είναι ουσιαστικά μια σχέση κενή νοήματος.
Αναρωτηθείτε λοιπόν, καθώς μπαίνετε σε μια νέα συνεργασία οποιουδήποτε είδους: Είμαι, είμαστε, πρόθυμοι και έτοιμοι να κατευθύνουμε αυτή την σχέση προς μία ορθότερη, δριμύτερη και παραγωγικότερη (ή μεταμορφωτικότερη) συνεισφορά στην κοινωνία μας; Αν δεν είστε πρόθυμοι ή φοβάστε να αντιμετωπίσετε αυτή την ερώτηση, τότε η σχέση θα έχει την τάση να είναι στείρα. Μπορεί να προσφέρει σε σας και τον άλλο (ή άλλους) προσωρινή ικανοποίηση ή ενθουσιασμό, αλλά θα οδηγήσει πιθανότατα σε έναν αυξανόμενο αριθμό προβλημάτων ή σε μια αντιπαραγωγική αυτοϊκανοποίηση του ενός με τον άλλο, στερημένη από οποιοδήποτε αίσθημα ευθύνης και οδηγώντας σε μία βραδείας μορφής πνευματική αποκρυστάλλωση ή υποτροπή.
Οι ηθικολόγοι και οι ψυχολόγοι τονίζουν εξαιρετικά την ιδέα ότι δεν πρέπει να είστε εγωιστές σε οποιαδήποτε σχέση. Πρέπει να δίνετε στον άλλο από τον εαυτό σας, να τον αγαπάτε και να τον καταλαβαίνετε. Αυτό είναι φυσικά σωστό. Αλλά είναι εξίσου ουσιαστικό να φροντίσετε ώστε η ίδια η σχέση να μην είναι εγωιστική και απομονωτική. Ο χαρακτήρας της σχέσης ως κοινωνικής οντότητας, μετράει εξίσου με την αγάπη του ζευγαριού. Ο σύζυγος και η σύζυγος είναι υπεύθυνοι για το τι θα είναι ο γάμος τους και τι θα παράγει και θα δημιουργήσει. Δεν είναι απλώς ζήτημα μοιράσματος μεταξύ δύο ατόμων, αλλά ζήτημα συμμετοχής του ζευγαριού, ως ενότητας, στις δραστηριότητες της κοινότητάς τους. Τι θα φέρουν και οι δύο στον κόσμο σαν αποτέλεσμα της σχέσης τους; Αυτό είναι το πρόβλημα. Εδώ και πάλι, η αστρολογία μπορεί να μας βοηθήσει να κατευθύνουμε τους εαυτούς μας πιο αποτελεσματικά και αρμονικά σε σχέση με αυτό το πρόβλημα.
Η κατεύθυνση σας υποδεικνύεται από τον χαρακτήρα του έβδομου οίκου του γενέθλιου χάρτη σας, από το ζώδιο στην ακμή του, τον πλανήτη που κυβερνά το ζώδιο και οποιονδήποτε πλανήτη βρίσκεται στον έβδομο οίκο.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει αντιληπτό εδώ, είναι ότι το ζώδιο στην ακμή του έβδομου οίκου, στον κατερχόμενο, είναι πάντα το αντίθετο του ζωδίου που βρίσκεται στην ακμή του πρώτου οίκου. Έτσι λοιπόν, όταν περιγράφουμε το νόημα του ωροσκόπου, η περιγραφή μας πρέπει να συμπεριλαμβάνει χαρακτηριστικά της ατομικής ιδιοσυγκρασίας που θα ταίριαζαν με το γεγονός ότι το αντίθετο ζώδιο είναι στο κατερχόμενο.
Θα μπορούσαμε να πάρουμε καθένα από τους δώδεκα πιθανούς συνδυασμούς ζωδιακών ωροσκόπων και κατερχομένων και να τους χαρακτηρίσουμε σε μια προσπάθεια συσχετισμού των ενδείξεων που δημιουργούνται από την παρουσία αντιθέτων ζωδίων στα δύο άκρα του γενέθλιου ορίζοντα.
Το σημείο που προσπαθώ να τονίσω εδώ όμως, είναι ότι αυτά τα δύο άκρα του οριζοντίου άξονα του γενεθλίου χάρτη, αναπόφευκτα λειτουργούν σε σχέση μεταξύ τους και ότι τα προβλήματα που υποδεικνύει η φύση του ωροσκόπου δεν μπορούν να λυθούν ποτέ παρά μόνο λαμβάνοντας υπόψη και την φύση του κατερχομένου.
Ο εαυτός και οι σχέσεις είναι το δίπολο ενός μοναδικού γεγονότος: γεννιόμαστε στην επιφάνεια της Γης που βρίθει άλλων ζωών. Η γέννηση απαιτεί από μας να έρθουμε για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, τι είμαστε. Επίσης όμως, μας προστάζει να αναζητήσουμε και να ανακαλύψουμε το γιατί της ύπαρξης μας. Αυτή η ανακάλυψη δεν θα είναι ποτέ πλήρης για μας παρά μόνο μέσω των ανθρωπίνων σχέσεων. Μπορεί να σημαίνει την εμπειρία της αγάπης ή της εχθρότητας και του μίσους. Σχεδόν πάντα πρέπει να σημαίνει και τα δύο σε διαφορετικούς βαθμούς. Αγάπη ή μίσος, συνεργασία ή πόλεμος, πρέπει όμως να υπάρχει σχέση.
Όμως η σχέση δεν μπορεί να είναι ο ίδιος ο σκοπός. Η κοινωνικοποίηση δεν μπορεί να αποτελεί απόλυτο ιδανικό για τα ανθρώπινα όντα, περισσότερο από όσο η εξατομίκευση και η πνευματική απομόνωση μπορούν να αποτελούν στόχους με απόλυτη αξία. Η πραγματικότητα, η ανάπτυξη, η εξέλιξη, η πνευματική ειρήνη και η θεία αρμονία μπορούν να βρεθούν μόνο στην δυναμική αλληλεπίδραση του εαυτού (την αναζήτηση της υψηλότερης και αγνότερης αλήθειας της ύπαρξης) και της εμπειρίας της σχέσης, μέσα από την οποία ο εαυτός μπορεί να παρουσιάσει την εγκυρότητα και πραγματικότητα αυτής της αλήθειας του εαυτού.
Γι’ αυτό, το άτομο που είναι περισσότερο καθ’ ομοίωση του Θεού, είναι αυτό που το πεδίο των σχέσεων του συμπεριλαμβάνει τα περισσότερα, αυτό που βιώνει τις σχέσεις με τον εντονότερο και πλέον παραγωγικό τρόπο.
Πρώτη Δημοσίευση, 1952.
Πνευματική Ιδιοκτησία © 2007, Michael R. Meyer. Με την Επιφύλαξη Όλων των Δικαιωμάτων.
Πνευματική Ιδιοκτησία Ελληνικών Μεταφράσεων © 2007, Ελίνα Τσαβδάρη. Με την Επιφύλαξη Όλων των Δικαιωμάτων.
Αν θες να σπουδάσεις αστρολογία κοντά μου από όπου κι αν βρίσκεσαι, μπες στη σελίδα μου πατώντας στο όνομα της Σχολής μου: Uranognosia
