Τα θλιβερά γεγονότα που διαδραματίστηκαν σήμερα στο κέντρο των Αθηνών αποτελούν ένα αγκάθι στις καρδιές όλων μας και βεβαίως προκαλούν αρνητικά συναισθήματα θυμού, θλίψης κλπ.
Σε πολλές αναρτήσεις μου είχα -εδώ και αρκετό καιρό- αναφέρει ότι θα συμβούν βίαια γεγονότα και ότι έχουμε να περιμένουμε πολλές εξελίξεις και, δυστυχώς, όχι ευχάριστες. Το κακό είναι ότι οι προβλέψεις δεν έχουν εκτονωθεί με τα σημερινά περιστατικά, τα οποία μολονότι ήταν εξαιρετικά βίαια, δεν εκτόνωσαν τις αρνητικές επιδράσεις που δέχεται η χώρα μας.
Όπως αναφέρω και σε προηγούμενη ανάρτησή μου, επί σειρά ετών έχουμε χάσει το κέντρο μας. Οι Έλληνες του πολιτισμού και του κεφιού γίναμε όργανα ενός κερδοσκοπικού μηχανισμού και φθάσαμε στο σημείο του άκρατου οφελισμού όπου η μεγαλύτερη αξία στη κοινωνία μας ήταν το χρήμα και όχι ο άνθρωπος.
Επί σειρά ετών ψηφίζουμε με βάση το ατομικό και όχι το συλλογικό συμφέρον.
Επί σειρά ετών γινόμαστε συνένοχοι αυτών που είναι οι ηθικοί αυτουργοί και της οικονομικής κρίσης και της κοινωνικής κατάρρευσης και των σημερινών γεγονότων. Πώς; Μα φυσικά με τη ψήφο που σκοπό της έχει τον διορισμό, το ρουσφέτι, το βόλεμα.
Επί σειρά ετών έχουμε ξεχάσει τις ρίζες μας, τα ήθη μας, τα έθιμά μας, ότι όμορφο μας είχαν κληροδοτήσει οι πρόγονοί μας.
Σήμερα εισπράττουμε τα αποτελέσματα όλων των λαθών που έχουμε κάνει στο παρελθόν. Φταίμε γιατί θυσιάσαμε τα πάντα, τις ιδέες μας, τις αρχές μας στο βωμό του κέρδους. Φταίμε γιατί βλέπαμε το κακό να έρχεται αλλά συνεχίζαμε να ψηφίζουμε με βάση το προσωπικό μας συμφέρον, τον διορισμό στο δημόσιο, τη θεσούλα.
Είναι άμεση ανάγκη να αλλάξουμε νοοτροπία. Τώρα.
Τώρα που η Ελλάδα μας βρίσκεται σε δεινή θέση και πρέπει να θυμηθούμε το ελληνικό φιλότιμο, την υπερηφάνεια, την υπεροχή μας, το ελληνικό κάλλος.
Οι προβλέψεις λένε ότι τα χειρότερα έπονται, ότι δεν υπάρχει διαφάνεια εκ μέρους των κυβερνόντων ούτε τώρα που ζητούν από τον λαό να πεινάσει και ότι τα σημερινά βίαια γεγονότα είναι σκηνές από τη μεγάλη ταινία που θα δούνε σύντομα τα ματάκια μας...
Τα σημαντικότερα όπλα μας αυτές τις δύσκολες εποχές είναι η Αγάπη και οι θετικές σκέψεις. Αγάπη για τον συνάνθρωπό μας, Αγάπη για την Ελλάδα μας, Αγάπη...
Θετικές σκέψεις για τη χώρα μας, για το παρόν και για το μέλλον.
Ας μην αφήσουμε τα αρνητικά συναισθήματα να μας κατακλύσουν κι ας γίνουμε οι φορείς του Φωτός που θα εξυγιάνει, θα λυτρώσει, θα εξιλεώσει.
Ας θυμηθούμε τις πιο καλές πλευρές του Έλληνα με το φιλότιμο, τη χαρά, την αισιοδοξία, τη ρετσίνα και το γλέντι του. Ας συνεννωθούμε όλοι να γίνουμε μια μεγάλη παρέα που δεν θα μπορεί να τη διασπάσει κανένας Γερμανός, κανένας Αμερικάνος και κανένας πολιτικός γιατί απλά δεν θα στηρίζεται παρά μόνο στην ακατάλυτη Αλήθεια. Τη δική μας Αλήθεια των ενωμένων Ελλήνων.
Ο πίνακας του Πικάσο που διάλεξα είναι η Guernica που απεικονίζει την απανθρωπιά και τη βαρβαρότητα του πολέμου. Ο Πικάσο εμπνεύστηκε αυτό το έργο στον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, όταν Γερμανοί πιλότοι των Εθνικιστών βομβάρδισαν τη μικρή πόλη Γκερνίκα της Χώρας των Βάσκων. Σκοτώθηκαν 1650 άνθρωποι, το 70% των κατοίκων αυτής της πόλης.
Σήμερα θρηνούμε 3 ανθρώπους που δεν είχαν ούτε ίχνος μεγαλύτερης ευθύνης από αυτή που έχουμε όλοι μας.
Η οργή που προέρχεται από τις αδικίες που υφιστάμεθα, στράφηκαν εναντίον των δικών μας ανθρώπων. Να γιατί σκέφτηκα τη Γκερνίκα. Έχουμε εμφύλιο; Κι αν όχι γιατί δεν ξέρουμε τι κάνουμε και επικρατεί αποκλειστικά και μόνο ο φανατισμός; Που είναι ο Έλληνας συνάνθρωπος, γείτονας, συνοδοιπόρος;
Προσωπικά λυπάμαι και τα έχω χαμένα.
Μόνο με την Αγάπη, τα θετικά συναισθήματα της συμπάθιας, της σύμπνοιας, της ομόνοιας και της ενότητας θα αντιμετωπίσουμε αυτές τις δύσκολες καταστάσεις που ζούμε. Ενωμένοι θα νικήσουμε το θηρίο. Μόνο ενωμένοι και μέσα στην Αγάπη.
Ο φανατισμός δεν οδηγεί πουθενά. Η αγανάκτηση και η οργή είναι κακοί συμβουλάτορες.
Η ψυχραιμία, το χαμόγελο, η αλληλεγγύη μπορεί να μας βγάλουν από τα αδιέξοδά μας.
Πρέπει να είμαστε πιο συνειδητοποιημένοι. Βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας Νέας Εποχής, της εποχής του Υδροχόου κι αν δεν φροντίσουμε ο καθένας ξεχωριστά, να αφυπνίσουμε τις συνειδήσεις μας, τότε δεν θα προχωρήσουμε ομαλά στο επόμενο στάδιο της.
Σήμερα ας σημάνουν πένθιμα οι καμπάνες για τους τρεις νεκρούς μας (τέσσερεις αν σκεφτούμε και το αγέννητο μωρό) κι ας μας ενώσει ο άδικος χαμός τους. Τα πιο δυσάρεστα έπονται και πρέπει να μας βρουν άτρωτους για να τα αντέξουμε.
Άτρωτους με ασπίδα μας την ενότητα, τις θετικές σκέψεις, την Αγάπη.
Η αληθινή επανάσταση είναι η επανάσταση της συνείδησης είπε ο μεγάλος δάσκαλος Κρισναμούρτι...
Σμάρω Σωτηράκη
