Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2017

Πρωτοχρονιά
Ευχές και Συμβολισμοί


Αισίως… πάει ο παλιός ο χρόνος… Εύχομαι από καρδιάς ο καινούργιος, το 2018, να φέρει στον καθένα από εσάς και σε όσους αγαπάτε ό,τι έχετε επιθυμήσει, κάθε καλό, υγεία, χαρά, ευλογία, αφθονία, Αγάπη και Φως! Είθε να επικρατήσει η ειρήνη, η αδελφοποίηση, η ενότητα μεταξύ όλων των ανθρώπων! Είθε να μην υπάρχουν φυλετικές και κοινωνικές διακρίσεις! Είθε να επικρατεί παντού η Αγάπη!

Ο εορτασμός της Πρωτοχρονιάς έχει τη ρίζα του σε μία αρχαία γιορτή, η οποία γινόταν προς τιμή των Θεών Κρόνου και Ρέας και ονομαζόταν Κρόνια. Οι αρχαίοι έλληνες γιόρταζαν τα Κρόνια κατά τη 12η μέρα του Εκατομβαιώνος (αρχές Ιουλίου), λίγο μετά το Θερινό Ηλιοστάσιο, εποχή συγκομιδής και Φωτός, την εποχή που συμβολίζει την κατάκτηση της Πνευματικής Αθανασίας, την εποχή της αναβίβασης της Ψυχής στα Ηλύσια Πεδία, της απελευθέρωσής της από της ποταπότητες της προσωπικότητας.
Εκτός άλλων, τα Κρόνια -ως τελετουργικό- αποτελούσαν την ανάμνηση του Χρυσού Γένους  κατά την οποία όλοι οι άνθρωποι ζούσαν στον «παράδεισό» τους, δεν υπήρχαν πτωχοί και πλούσιοι, η ισότητα, ο σεβασμός και η αγάπη κυριαρχούσαν, γι αυτό όλοι οι άνθρωποι ήταν ευτυχισμένοι. Ως εκ τούτου, κατά τον εορτασμό των Κρόνιων που ήταν ημέρα αργίας, οι δούλοι έπαιρναν θέση στο τραπέζι των αφεντάδων τους, δεν υπήρχαν διακρίσεις, όλοι ήταν ίσοι. Το γλέντι περιελάμβανε σπονδές και θυσίες στον Κρόνο και τη Ρέα, οι οποίες αποτελούνταν από τους καρπούς της άνοιξης. Οι χοροί, τα τραγούδια και οι εναγκαλισμοί πτωχών και πλουσίων, αντρών και γυναικών, δούλων και αφεντάδων, δημιουργούσαν ευφορία και έκσταση ενώ είχαν σαν σκοπό τους να αναδείξουν την αγάπη και τον αλληλοσεβασμό χωρίς να ενέχουν κανέναν «πονηρό» σκοπό.

Κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι Ρωμαίοι αντέγραψαν το συγκεκριμένο έθιμο αλλά το μετέφεραν στο μήνα Δεκέμβριο, λίγο μετά τον εορτασμό του Χειμερινού Ηλιοστασίου, περίοδο κατά την οποία ο Ήλιος βρίσκεται στον Αιγόκερω, το ζώδιο που κυβερνάται από τον Κρόνο. Η συγκεκριμένη γιορτή ονομαζόταν Σατουρνάλια εκ του Saturnus (λατινική ονομασία του Κρόνου). Ωστόσο, αυτή η τόσο όμορφη και συμβολική γιορτή κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους εκφυλίστηκε, έχασε την αίγλη και το νόημά της και κατάντησε μια ευκαιρία για ασυδοσία, υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, φαγητού και κρέατος μέχρι που έγινε η αφορμή για όργια που διαρκούσαν για πολλές ημέρες.

Κατά την επικράτηση των Χριστιανών και λόγω του ημερολογίου που όρισε σαν αρχή του χρόνου την 1η Ιανουαρίου, χρησιμοποιήθηκε το έθιμο των Σατουρναλίων ως εορτασμός της Πρωτοχρονιάς. Ωστόσο, το ιερατείο των Χριστιανών, ισοπεδώνοντας κάθε αξία της Αρχαίας Θρησκείας, χαρακτήρισε τόσο τα Κρόνια όσο και τα Σατουρνάλια ως χυδαίες γιορτές, κατά τις οποίες γίνονταν θυσίες ζώων και ακατονόμαστα όργια, απόλυτα κολάσιμα.

Παρ’ όλα αυτά και επειδή η αταβιστική μνήμη είναι ζωντανή και δεν κατανικείται εύκολα από κανένα ιερατείο, στην ελληνική παράδοση έχει επικρατήσει το έθιμο της Βασιλόπιτας που ναι μεν φέρει το όνομα του Βασιλείου εκ Καισαρείας αλλά η ρίζα της βρίσκεται στα Κρόνια, μιας και περιέχει καρπούς της γης.  Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τον εορτασμό των Κρονίων όλες οι οικογένειες έδιναν μια προσφορά από τη συγκομιδή τους ως σπονδή και για την κατασκευή πιτών που ελάμβαναν οι συνδαιτυμόνες τους τυλιγμένες σε χρυσά φύλλα εξ’ ου και το χρυσό νόμισμα. 

Οι αρχαίοι έλληνες γιόρταζαν τα Κρόνια κατά την περίοδο που ο Ήλιος φωτίζει το ζώδιο του Καρκίνου, πύλη εισόδου των Ψυχών στην Εσωτερική Αστρολογία. Περίοδο που στα μυστήρια η Ψυχή γεννιέται σε μία Ανώτερη Διάσταση, εκεί που δεν υπάγεται στην κρίση του Κρόνου αλλά ενσωματώνει η ίδια την Κρόνια συνείδηση καθώς είναι Συνειδησιακό Φως. Την εποχή κατά την οποία η Περσεφόνη ανέρχεται στα Ηλύσια Πεδία και παντρεύεται τον Διόνυσο τον Ελευθερέα, των οποίων ο γάμος συμβολίζει την ένωση της Ψυχής και του Πνεύματος. Εσωτερικός κυβερνήτης του Καρκίνου είναι ο Ποσειδώνας, ο πλανήτης που συμβολίζει το συλλογικό ασυνείδητο, την άνευ όρων και ορίων Θεϊκή Αγάπη, δηλαδή το Όλον…

Οι Ρωμαίοι γιόρταζαν τα Σατουρνάλια κατά την περίοδο που ο Ήλιος φωτίζει το ζώδιο του Αιγόκερου, πύλη εξόδου στην Εσωτερική Αστρολογία. Περίοδο κατά την οποία στα μυστήρια πραγματοποιείται η θυσία του Ανθρωπίνου Όντος να μορφοποιηθεί, η γέννηση του Σωτήρα. Θυσία που για να επιτευχθεί πρέπει να προηγηθεί –συμβολικά- η κατάβασή μας στον Άδη με σκοπό την αντιμετώπιση των σκοτεινών πλευρών μας, την κάθαρση και την αναβίβασή μας στο Όρος της θυσίας. Πρέπει να προηγηθεί η έξοδος από τις γήινες ανάγκες της προσωπικότητας, από κάθε τι δεσμευτικό και η ανάληψη ευθύνης (Κρόνος) που απαιτεί η απόλυτη ελευθερία, η οποία ουσιαστικά είναι η απαλλαγή μας από οτιδήποτε μας δεσμεύει, μας εξαρτά, μας καταδυναστεύει εντός μας. Στην εσωτερική αστρολογία ο Κρόνος δεν είναι μόνο ο εξωτερικός κυβερνήτης του Αιγόκερου αλλά και ο εσωτερικός. Δυστυχώς, οι Ρωμαίοι έμειναν προσκολλημένοι στην εξωτερική πλευρά του Κρόνου που μετράει μόνο την κοινωνική επιτυχία και την αναρρίχηση στην κλίμακα ανόδου της εκάστοτε καθεστηκυίας κατάστασης, ανεξάρτητα από το αν είναι διεστραμμένη ή όχι. Παρέμειναν στον Άδη τους, στα σκοτάδια τους, στην ύλη, στα πάθη και στις αδυναμίες τους.  

Σμάρω Σωτηράκη